به گزارش تحریریه، نشریه «اکونومیست» در گزارشی به این پرسش پاسخ داد که چرا مقامات افغان به امارات متحده عربی گریخته اند. 

در روزهایی که جهان درباره اینکه اشرف غنی رئیس جمهور کجا رفته است، سر در گم بود، طالبان در کابل، پایتخت افغانستان در حال پیشروی بود. وقتی او در ۱۸ آگوست در امارات متحده عربی ظاهر شد، چندان شگفت آور نبود . 

آقای غنی به لیست بلندبالایی از رهبران سابقی که در این کشور آفتابی خلیج فارس پناهنده شده اند پیوست. تصور می شود پرویز مشرف، رئیس جمهور سابق پاکستان، تاکسین شیناواترا، نخست وزیر سابق تایلند و خوان کارلوس، پادشاه سابق اسپانیا، امارات را خانه خود قرار داده اند.

اکثر این رهبران کشورهای خود را زیر سایه‌ی تردید ترک کردند. آقای مشرف به دلیل لغو و تعلیق قانون اساسی پاکستان در سال ۲۰۰۷ به جرم خیانت محکوم شد. تاکسین شیناواترا به فساد در زمان نخست وزیری محکوم شد. خوان کارلوس متهم است که در معاملات مبهم و فساد آلودی با عربستان سعودی داشته است. و آقای غنی به دلیل فرار از مسئولیت مورد انتقاد قرار گرفته است، هرچند وی گزارش های مبنی بر خروج از کابل با میلیون ها دلار پول نقد را رد می کند. وی در ویدئویی که در فیس بوک منتشر شد گفت "با یک دست لباس سنتی، جلیقه و صندل هایی که در پا داشتم" فرار کرد.

سایر مقامات افغان از قبل برنامه ریزی کرده بودند: آنها مظنون هستند که طی سالها صدها میلیون دلار از کابل به دوبی، مرکز مالی امارات منتقل کرده اند. احمد ضیا مسعود، معاون سابق رئیس جمهور، یکبار با ۵۲ میلیون دلار (۳۸ میلیون پوند) پول نقد به دبی پرواز کرد. (متوسط درآمد سالانه در افغانستان حدود ۵۰۰ دلار است.) بخشی از این پول صرف خرید املاک می شود. 

بر اساس گزارش ها، شیر خان فرنود، رئیس فقید کابل بانک (و بازیکن قهار پوکر)، ده ها ملک در نخل جمیرا در دبی داشت یا حداقل نام او در سوابق دارایی بود. او به همکاران حامد کرزی، رئیس جمهور سابق افغانستان، وام هایی برای خرید ویلا در امارات داده بود. فرنود در این باره در گفتگو با واشنگتن پست در سال ۲۰۱۰ گفته بود: "کاری که من انجام می دهم درست نیست، دقیقاً کاری نیست که باید انجام دهم."، "اما اینجا افغانستان است."

اما دبی نیز به همین اندازه در این فساد شریک است زیرا نسبت به پول کثیف حساسیت نشان نمی‌دهد. امارات متحده عربی در ارزیابی‌ای که موسسه بازل انجام داده است در شاخص خطر پول شویی نمره ضعیفی گرفته است. این امر به ضرر دولتهای خارجی برای مقابله با فساد شده است- اما از دیگر سو پناهگاه مطلوبی برای پولشویی ها، قاچاقچیان اسلحه و مقامات مسأله‌دار شده است. وضعیت با ثبات و ایمن دبی سبب شده است که این شهر معمولاً زمانی سود ببرد که سرمایه از مناطق ناپایدار منطقه فرار کند. 

مقامات افغان اولین کسانی نیستند که با چمدان های پر از پول نقد حاضر می شوند. بعثی های عراق با حمله آمریکا در سال ۲۰۰۳ به آنجا هجوم آوردند. نزدیکان سابق بشار اسد، رئیس جمهور سوریه نیز در سال ۲۰۱۲ این کار را کردند.

فراریان و تبعیدیان سیاسی که در امارات زندگی می کنند تصور می کنند می توانند زندگی امن، خلوت (اغلب مجلل) داشته باشند. یکی از ساکنان سابق می گوید: "هیچ پاپاراتزی وجود ندارد - هیچکس شما را نمی‌پاید." 

مهمتر از همه، این کشور معمولا با رویه‌های قضایی بین المللی [علیه این مجرمان بین المللی] همکاری نمی‌کند. استرداد مجرمین به ندرت اتفاق می افتد و تعقیب جرم به دلیل فساد مالی در خارج از کشور بسیار نادر است. امارات متحده عربی دارای یک قرارداد استرداد مجرمین با افغانستان است، اما ممکن است در صورت درخواست طالبان، این امر انجام نشود. آفریقای جنوبی سالها منتظر امارات متحده عربی برای کمک به این کشور برای رسیدگی به جرایم برادران گوپتا بوده است که متهم به فساد هستند و گفته می شود در دبی زندگی می کنند. این کشورها امسال قرارداد استرداد امضا کردند. آفریقای جنوبی هنوز منتظر است. (برادران گوپتا تخلف را انکار می کند.)

امارات متحده‌ی عربی در مقابل استقبال گرمی که از این افراد انجام می‌دهد، از قدرت تأثیرگذاری این افراد استفاده می‌کند. برخی از تبعیدیان، مانند محمد دحلان، فلسطینی، در دربار محمد بن زاید، ولیعهد امارات و حاکم بالفعل، جایگاه پیدا می کنند. یک مقام سابق اماراتی می گوید شاهزاده محمد "کارت های جوکر را برای بازی در جغرافیای مهم نگه می دارد". 

دحلان، که با هر دو حزب اصلی فلسطین بیگانه است، در امور دیپلماتیک با صربستان، اتیوپی و اسرائیل کمک می کند. پناهندگان برجسته همچنین جاذبه های امارات را تبلیغ می کنند . کریستوفر دیویدسون، کارشناس کشورهای حوزه خلیج فارس می گوید: "آنها به عنوان یک نشانه هستند که به طور کلی نشان می‌دهد امارات پناهگاهی امن برای بازارهای بین المللی خاکستری و سیاه است." "این یک مأمن برای نخبگان سایه جهان فراهم می کند."

گاهی به نظر می رسد امارات متحده عربی فراریان سیاسی و رهبران تبعیدی را در خود جای داده است تا از اهرم نفوذ یا جلب رضایت آمریکا، متحد اصلی خود برخوردار شود. وزیر خارجه می گوید که آقای غنی به دلایل بشردوستانه پذیرفته شده است. منصفانه به نظر می‌رسد زیرا هنگامی که طالبان آخرین بار قدرت را به دست گرفتند حکام قبلی را شکنجه، اخته کردند و به قتل رساندند.

این استقبال گرم از غنی همچنین ممکن است شلیک به قطر، رقیب امارات باشد. در دهه ۱۹۹۰ امارات متحده عربی یکی از سه کشوری بود که حکومت طالبان بر افغانستان را به رسمیت شناخت (و سهمی از تجارت مواد مخدر را به عنوان سهم خود برداشت). اما اخیراً طالبان و دیگر تبعیدیان اسلام گرا خانه ای در قطر پیدا کرده اند که امارات متحده عربی آن را به حمایت از افراط گرایی متهم می کند.

قطر سال گذشته با میزبانی مذاکرات بین آمریکا و طالبان، با هدف پایان دادن به درگیری افغانستان، مورد تحسین واقع شد. اما اگر طالبان به شیوه های وحشیانه خود بازگردند، ممکن است برای آنها بد شود. در مقابل، امارات متحده عربی اکنون میزبان آخرین رئیس جمهور منتخب دموکراتیک افغانستان است. آقای غنی اگر هیچ چیز دیگری نداشته باشد، ارزش نمادین را برای خانه جدید خود به ارمغان آورده است.

منبع: کانال مطالعات خلیج فارس

پایان/