به گزارش تحریریه، زلزله واقعی را در ایران مدیران بخش ساختمان ایجاد کرده اند که باعث شده در ایران 67 برابر کشور عراق که در 40 سال اخیر به طور پیوسته درگیر جنگ داخلی بوده تلفات انسانی به بار آید.

  ایران که 30 سال اخیر را در صلح و سازندگی گذرانده و 5 برنامه توسعه را هم اجرا کرده است در بخش ساختمان و سبک زندگی نه در مقایسه با اقتصادهای پیشرفته که در قیاس با کشور همسایه؛ عراق؛ به بن بست رسیده است. سقوط آزاد در فناوری ساختمان و نگاه انسانی به شهرسازی که خود را در قوطی کبریتی شدن بناها با مصالح بی کیفیت تر از گذشته که فضای شخصی و انسانی هم در آن دیده نمی شود وضعیتی ناخوشایند و تاسف باری را رقم زده است. روزنامه شهروند در گزارشی در این باره به نقل از کارشناسان و فعالان بخش ساخت و ساز نوشته است، بعضی کارشناسان معتقدند که ساخت‌وساز روی گسل و بدون مطالعه و این‌ که مجوز ساخت‌وساز به هر فرد فاقد صلاحیتی داده می‌شود، موجب‌ شده که تا این اندازه تعداد قربانیان زلزله اخیر بالا باشد. در این میان تعداد ساختمان‌های نوسازی که ریزش کردند و تخریب شدند هم کم نبود که بیشتر از قبل مسأله فقدان صلاحیت در ساخت‌و‌سازها و نبود نظارت‌های کافی را گوشزد کرد. حالا نکته جالب اینجاست که بخش قابل توجهی از مصالح ساختمانی مورد نیاز عراقی‌ها از ایران تأمین می‌شود و از زمان دولت محمود احمدی‌نژاد شرکت‌های ایرانی هم دستی در ساخت‌وساز در شهرهایی مثل اربیل و سلیمانیه دارند... اسیدحمید حسینی، دبیرکل اتاق مشترک ایران و عراق می‌گوید: عراقی‌ها به کارخانه‌های تولید‌کننده مصالح ساختمانی کشورمان مانند تولیدکنندگان کاشی، سفارش مصالح باکیفیت درجه سه و چهار می‌دهند و چون پول نقد هم به کارخانه‌های ایرانی می‌دهند، از تخفیف‌های آنها هم استفاده می‌کنند، زیرا برای عراقی‌ها کیفیت مصالح ساختمانی خیلی مهم نیست. یعنی از نظر کارشناسان ایرانی دلیلی اینکه در عراق ساختمان ها با زلزله فرو نریخته اند مصالح بی کیفیت تر در مقایسه با مصالح به کار گرفته شده در ساختمان ها در ایران است! که 30 سال است عنوان بساز بندازی را در ادبیات اجتماعی ایران وارد کرده اند. ایرج رهبر، عضو هیأت‌مدیره انجمن انبوه‌سازان هم در گفت‌وگو با «شهروند» توضیح می‌دهد که مصالح ساختمانی ایرانی حتی با قیمت کمتری از داخل کشور به دست عراقی‌ها می‌رسد و فولاد و آهن ایران، ارزان به کشورهایی مانند عراق صادر می‌شود، زیرا به دلیل نوسانات قیمت ارز، صادرات مصالح ساختمانی با قیمت پایین هم برای صادرکنندگان می‌صرفد. هر چند که رهبر معتقد است عراقی‌ها از نظر حرفه‌ای و تخصصی در ساختمان‌سازی ضعیف‌تر از ایرانی‌ها هستند اما از آنجا که در این کشور نظارت بر ساخت‌وساز بیشتر است، به نسبت کشور ما قانون در مورد ساخت‌وساز و این‌ که چه افرادی صلاحیت ساخت‌وساز دارند، مشخص‌تر است.

اراده مسئولان اقتصادی کشور برای اثبات اینکه بهترین مدیران دنیا هستند ستودنی است و خدا را شکر که تاکید دارند که بهتر می سازند. دبیرکل اتاق مشترک ایران و عراق با اشاره به این موضوع عنوان می‌کند که در عراق کیفیت ساخت‌وساز مانند ایران است و نمی‌توان گفت که ساختمان‌ها و خانه‌های آنها کیفی‌تر ساخته می‌شود.

البته به این موضوع هم اشاره می‌کنند که ساخت‌وساز در اقلیم کردستان عراق تحت‌ تأثیر ترکیه است و ترک‌ها هم کیفیت کارشان در ساختمان‌سازی خوب است و حساسیت بیشتری به نسبت ایرانی‌ها دارند. اگر شما هم در این تحلیل های کارشناسی سرگیجه گرفته باشید حق دارید. بالاخره بهتر می سازند یا بدتر می سازند؟ البته تلفات زلزله که در ایران 67 برابر عراق است نیاز به توضیحات اضافه و بهانه تراشی را از بین برده است. مسئولان تمام تلاش خود را برای نادیده گرفتن حقیقت به کار می برند و حاضرند به هر بهانه ای متوسل شوند تا اثبات کنند طرف عراقی کاربلد نیست و این ما هستیم که بهترین فناوری را در اختیار داریم. ایرج رهبر، عضو هیأت‌مدیره انجمن انبوه‌سازان یکی از دلایل اصلی ریزش ساختمان‌ها در زلزله اخیر کرمانشاه را مربوط به اجرا‌ نشدن ساخت‌و‌سازها توسط فاقد صلاحیت‌ها می‌داند و می‌گوید: مشکلی که در کشورمان داریم این است که ساخت‌وساز را به صاحب صلاحیت‌ها نمی‌سپاریم. البته وی توضیح نمی دهد که باصلاحیت ترین سازنده در ایران از چه فناوری استفاده می کند. از آجرهای قدیمی و تیرچه بلوک و یا ... خانه هایی که امروزه در عراق ساخته می شود عموما دوبلکس، با حیاطی ال مانند و همچنین با تراسی بسیار بزرگ و زیبا است که در ایران تصورش را هم نمی شود کرد. برای ایرانی ها داشتن چنین خانه هایی که در جای جای عراق دیده می شود رویایی بیش نیست. یعنی مردم عراق خانه هایی بزرگتر و زیباتر از خانه های 10 سال قبلشان می سازند. نیازی به گفتن نیست که دولت نقشی در بخش مسکن عراق ندارد. راستش را بخواهید دولت به معنی متعارف آن در عراق وجود ندارد. نیازی به یادآوری آنچه که در 25 سال اخیر بر این کشور گذشته نیست. حتی شهرداری از ایفای نقش معمول نظافت هم عاجز است چه برسد به نقش آفرینی در نظارت بر بازار مسکن. آنچه بی تردید وجود دارد این است که بخش خصوصی، بخش نیمه خصوصی، بخش خصولتی و سایر بخش های ناپیدا در اقتصاد ایران خانه هایی بدتر از 50 سال پیش می سازند، خانه هایی که برای زندگی انسانی ساخته شده بود. اتاق خواب به اندازه یک کمد بزرگ نبود، واقعا اتاق خواب بود، آشپزخانه بزرگ از کانتر فست فودهای خیابان ولی عصر تهران بود و داشتن تراس برای دور هم نشستن اعضا خانواده معنی داشت. فقط تراکم و جریمه گرفتن به جای تخلف نبود. پایان خبر/