تهران - تحریریه - حجت الاسلام والمسلمین نجابت طی گفتگویی به چرایی بی اثر بودن بودجه فرهنگی کشور و عوامل موثر در فرهنگ سازی پرداخت.
چه ارکانی را در امر فرهنگ سازی اسلامی موثر میدانید؟
خانواده خشت اول جامعه است. به گونه ای که میشه گفت خانواده سالم جامعه سالم و جامعه سالم خانواده سالم.
این مقوله توجه جدی دولت را اول از همه ابعاد به مقوله تولید و اشتغال میطلبد.
قطعا اگر مبحث تولید و اشتغال مورد توجه جدی مسئولین قرار بگیرد مقوله ازدواج و خانواده به نحو احسن مدیریت خواهد شد.
در کنار این، بحث تولید و اشتغال فرهنگ سازیش باید از طرف خانواده ها و بنگاه های آموزشی از اونف و اعوان جوانی بین جوانان ما انجام بگیرد.
خانواده ای که مقید به نماز اول وقت است قطعا مقید به ازدواج اول وقت هم هست و این رمز پیروزی جوان است.
اون خانواده ای که حساس هست و آگاه و مسایل تربیتی و روحی و روانی فرزندش در بحث مسایل مذهبی و دینی و سلامت رو پیگیری میکنه، قطعا در راس همه مسایل دوران بلوغ و ازدواج را مد توجه قرار میدهد.
اگر غیر از این باشه قطعا با شکست مواجه میشود.
شاید موفق بشود اما اینطور نیست که حتما بتواند موفق بشود.
بنگاه های آموزشی ما باید از دوران راهنمایی روی این مقوله کار کنند و آماده کنند جوان را برای بحث ازدواج.
پایین آوردن سطح توقعات و تجملات خیلی میتواند مهم باشد.
چون جوانی که آموزه های غلط ازدواج، او را به این وادی وارد کرده که نمیتواند خودش را محیا کند برای یک ازدواج ساده.
قطعا نمیتواند تصمیم بگیرد چون همه این پارامترها او را به این سو هدایت میکند.
شما ببینید خیلی از رسم و رسومات که الان در ازدواج مرسوم شده غلط است و اثری در سلامت زندگی ندارد.
بعنوان مثال :
در هر جهیزیه و ازدواجی میگویند آینه و شمعدان باید آنچنانی باشد.
اگر که ما فلسفه آینه و شمعدان را بدانیم واقعا، میگوییم حماقت است که این کار را میکنند. یک زمانی برق نبود عروس را میگفتند یک شمعی داشته باش کنارش یک آینه هم داشته باشد که خودش را یک آرایشی بکند .
حالا که هم برق هست هم آینه هست دیگر نیازی به این چیزها نیست حالا چرا باید مبلغ هنگفتی صرف چنین مسایلی شود؟
همین موارد اینچنینی اگر جمع بشود خیلی از موانع برطرف میگردد.
با توجه به اینکه بودجه فرهنگی کشور بین سازمان های مختلف تقسیم میشود وظیفه این فرهنگ سازی مشخصا با کجاست؟
بنیانگذاران سیاست راهبردی کشور ما متولی این امور هستند.
همانطور که مستحضرید بودجه فرهنگی کشور ما بین بنگاه های مختلف تکه تکه میشود و خیلی از بنگاه ها هستن که هرجا بودجه کم آوردند بلافاصله فاکتور در بحث مسایل فرهنگی صادر میکنند و میروند در جای دیگر هزینه میکنند در صورتی که مسایلی فرهنگی ردی از آن ندارد و کار فرهنگی نشده.
اگر یک سند راهبردی بر اساس یک فکر صحیح و منش عقلایی صورت بگیرد و متولیان فرهنگی کسانی باشند که خودشان واقعا فرهنگی باشند، دلشان، دستشان، روحشان، جانشان با مسایل فرهنگی عجین باشد و بعد این بودجه ها را در اختیارشان قرار بدهند تا بتوانند سندی راهبردی تعریف بکنند، پیش بینی تعریف بکنند بعد بیایند در این مقوله بتوانند کار بکنند.
اگر که بخواهیم بودجه را همینطوری به شکل سنتی تقسیم بکنیم همینی که ما الان داریم را در آینده نیز خواهیم داشت و در آینده هم به همین سبک خواهد بود
متولی تعریف این سیاست راهبردی کیست؟
اول از همه شورای عالی انقلاب فرهنگی و مجلس در راس این امورند، مجلس باید قانون بگذارد که این بودجه کجا برود.
شورای عالی انقلاب فرهنگی باید از خودش واکنش نشان بدهد که این بودجه به کجا دارد میرود.
بزرگان حوزه و دانشگاه باید ورود کنند، نظر بدهند، فکر بدهند. به هرحال این امر از یک مبادی هست که خروج پیدا میکند.
الان تقریبا 40 سال دارد از عمر انقلاب میگذرد و ما هیچ سند واحدی برای این مقوله نداریم.
هر از گاهی می آیند یک وام ازدواج میدهند که در آخر در یک کلان شهری مثل تهران با هزینه های سنگین زندگی تاثیر زیادی نخواهد داشت.
ولی اگر فرهنگ سازی بشود اینطور نیست.
شما ببینید خیلی از خانواده ها یی که واقعا موفقند با همان درآمد کم گذران میکنند. پس مشخصا این نتیجه فرهنگشان است.
خانواده هایی که اهل کار فرهنگی بودند با فرهنگ خوب توانستند خوب مدیریت کنند و به جلو بروند.
فرزندانشان هم در سن جوانی ازدواج کردند هم تحصیل کردند هم به شغل رسیدند و هم به ازدواجشان رسیدند ولی خیلی ها میگویند نه من دخترم را نمیدهم تا دکترا بگیرد که از این آسیب ها زیاد است.
تکه تکه کردن بودجه را صحیح میدانید؟
اصلا کار غلطی است.
وقتی که فکرها متعدد بشود و بودجه هم متعدد بشود قطعا خروجی خاصی هم نخواهد داشت.
اگر فکر جمع بشود، بودجه هم جمع بشود و قطعا به یک مسیر واحد برود، آمار دقیق وجود خواهد داشت و میداند چطور مدیریت کنند و قطعا بازخورد خوبی خواهد داشت.
نظر شما