به گزارش تحریریه؛ سرزمین ایران دارای مساحتی بالغ بر 164 میلیون هکتار است که بیش از 51 میلیون هکتار آن از اراضی خوب و با استعداد برای تولید محصولات کشاورزی است. تا پیش از پیروزی انقلاب اسلامی به دلیل سیاست­های نادرست رژیم پهلوی که عمدتا توسط آمریکایی­ها به کشور تحمیل می­شد، کشاورزی ایران با ورشکستگی روبرو بود و بسیاری از محصولات استراتژیک نظیر گندم و برنج از خارج وارد می­شد و کسری فراینده مواد غذایی به تورم قیمت این مواد در داخل کشور منجر شده بود.

با وقوع انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی(ره)، بخش کشاورزی همواره به عنوان یکی از بخش­های اقتصادی موثر مورد نظر دولتمردان قرار گرفت به گونه ای که امروزه بالغ بر 90 درصد از نیازهای کشور به محصولات کشاورزی در داخل کشور تأمین می شود و گام­های بسیار موثری در راستای خودکفایی کشور در زمینه تولید محصولات استراتژیک نظیر گندم، برنج و جو برداشته شده است و در برخی سال­ها شاهد خودکفایی کامل در تولید گندم بوده ایم.

پیشرفت کشور در زمینه کشاورزی بعد از وقوع انقلاب اسلامی ایران، در حالی است که درصد زمین قابل کشت در ایران تنها 28.21 درصد است و از این نظر ایران بر اساس آمار بانک جهانی رتبه 129 را در دنیا دارد. با این حال به گواه آمارهای سازمان­های بین المللی معتبر، ایران در سال 1395 در زمینه کشاورزی به رتبه یازدهم جهان دست یافت و از همه کشورهای اروپایی سبقت گرفت. در این سال کشورهایی مثل مکزیک، فرانسه، آرژانتین، ایتالیا، تایلند، اسپانیا، استرالیا، کره جنوبی، مالزی، آلمان، انگلستان، هلند، لهستان، اوکراین، نروژ، رومانی، یونان، آفریقای جنوبی، سوئد و فنلاند همگی پایین­تر از رتبه ایران قرار گرفته­اند.

بررسی روند تغییرات ارزش افزوده بخش کشاورزی از سال 1358 تا 1396 نشان دهنده سیر صعودی این بخش در اقتصاد کشور است. البته با توجه به رشد جمعیت و حساسیت بخش کشاورزی رسیدن به سطوح بالای خودکفایی از سیاست های کلان نظام در این بخش بوده است و به رغم دو برابر شدن جمعیت کل کشور و در عین حال نصف شدن نسبت جمعیت روستایی که در واقع بیشتر تولید کشاورزی را انجام می دهند، ارزش افزوده بخش کشاورزی بیش از هفت برابر افزایش یافته است.

رشد هفت برابری ارزش افزوده بخش کشاورزی (ارزش تولیدات بخش کشاورزی) در اقتصاد ایران نسبت به ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی و رسیدن به رقم 40.38 میلیارد دلار در وضعیتی رخ داده است که کشور از یک سو با تغییرات آب و هوایی و مشکل کمبود آب مواجه است و از سوی دیگر تلاش­های مختلفی از سوی جریان نفوذ صورت گرفته است تا کشور نتواند در بخش کشاورزی رشد کند. بخشی که در هر کشوری به لحاظ تأمین کالاهای اساسی و ضروری، از اهمیت استراتژیک و منحصربفردی برخوردار است.

نکته پایانی آنکه باید باور کنیم امروزه کشاورزی جمهوری اسلامی ایران در مقایسه با کشاورزی سایر کشورها  دارای مزیت­های فراوان و منحصر بفرد بوده و ارزش افزوده آن از بسیاری از کشورهای اروپایی بالاتر است و این مرهون توجه و اهتمام نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و در راس آن عنایت امامین انقلاب به کشاورزی و منابع طبیعی بوده است و این مساله ای است که بر همگان واضح و مبرهن است. البته مساله مهم در این باره آن است که پیشرفت و تحول کشاورزی ایران در گرو توجه ویژه به آبخیزداری و آبادانی روستاها است که این نکته مهم باید در اولویت نظام برنامه ریزی به خصوص مجلس شورای اسلامی واقع شود.

پایان/