به گزارش تحریریه، می‌گویند سن این رودخانه به سن جنگل های شمال است. رودی که از کندوان مازندران سرچشمه می گیرد و با پیمودن مسیر ۸۵ کیلومتری به دریای خزر می ریزد.
بخش خصوصی از سال ۷۴ با احداث تونلی ۱۱۰ کیلومتری، رود را برای امور کشاورزی به شرق مازندران و آمل کشانده. ۵۰۰ میلیون متر مکعب سالانه و برداشت ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلیون متر مکعبی!
سازمان محیط زیست، سازمان جنگل ها و منابع طبیعی به دستگاه صدور مجوز تبدیل شده اند و از اساس ماهیت خود یعنی حفاظت از محیط زیست را از دست داده اند.
حجم تخریب شمال کشور و منابع طبیعی آن باور نکردنی است و حالا با هجوم «بخش خصوصی» تخریب جنگل ها، خشکی رودخانه ها و پروژه های انتقال آب شدتی دو چندان گرفته.
این تصویری از احتضار و مرگ غمبار طبیعت شمال ایران است. مرگ هزاران گونه آبزی و انقراض آنها در رودخانه ای به قدمت تاریخ، مرگ درختان و خشکی طبیعت مسیل رودخانه، نابودی اکوسیستم و بر هم خوردن چرخه طبیعت..
کی می خواهیم بفهمیم که نمی توان رودخانه را به هر بهانه ای منحرف کرد؟ بهای آن نابودی خود ماست. چرا درس نمی گیریم؟
منبع: مکتوبات
پایان/
نظر شما