«پرویز خان» فیلمی بیوگرافی در ژانر ورزشی-تاریخی است که به سبک و سیاق فیلم‌های کلاسیک ورزشی هالیوود ساخته شده است. عده‌ای قهرمان که می‌کوشند به‌صورت جمعی، یک رویداد ورزشی مهم را برای کشور خویش رقم بزنند. فیلم برگرفته برهه‌ای از زندگی «پرویز دهداری»، سرمربی اسبق تیم ملی جمهوری اسلامی ایران است. سرمربی که به معلم اخلاق فوتبال ایران شهره بود و در زمان حضورش در تیم ملی، فرازوفرودهای بسیاری را رقم زد. در زمان جنگ، پرویز خان دهداری به‌عنوان سرمربی تیم ملی ایران انتخاب می‌شود و می‌کوشد تیم ملی را برای حضور در بازی‌های آسیایی 1986 سئول آماده سازد. تیم ملی در بازی رفت مقابل کویت شکست می‌خورد و 14 نفر از بازیکنان تیم ملی به بهانه اعتراض به رفتار سرمربی و نحوه مربیگری دهداری، از تیم ملی استعفا می‌دهند. خبری جنجالی که به‌عنوان مهم‌ترین اتفاق ورزشی دهه 60 در تاریخ ثبت می‌شود. دهداری از طرف مجلس، ارتش، فدراسیون فوتبال و مردم تحت‌فشاری زیادی برای بازگرداندن بازیکنان قرار می‌گیرد اما موفق به بازگرداندن آن‌ها نمی‌شود برای همین راه دیگری را در پیش می‌گیرد. این دوره فصل جدیدی برای ورود بسیاری از جوانان گمنام به‌عنوان بازیکن به تیم ملی ایران است. دهداری علیرغم تمامی مشکلات و دست‌اندازی‌های موجود، از مقابل کویت که به بازی حیثیتی برای تمام ایران بدل شده بود، عبور می‌کند و پیروزی بزرگی را برای تیم ملی جمهوری اسلامی ایران رقم می‌زند. این پیروزی همچون یک اتفاق بزرگ ورزشی در حافظه تاریخی مردم ایران ثبت می‌شود.

«پرویز خان» داستان تلاش عده‌ای از قهرمانان ورزشی ایران است که برای رسیدن به سربلندی ایران راه سختی را آغاز می‌کنند. قهرمانانی که هرکدام انگیزه‌ای متفاوتی برای حضور در تیم ملی ایران دارند اما تنها سربلندی ایران و حفظ غرور ملی به نقطه همبستگی و اشتراک آنان بدل می‌شود. فیلم گرچه از منظر روایت دچار کاستی‌های عدیده‌ای است اما پرداختن به برهه‌ای تاریخ ورزشی ایران، استفاده از بازیگران نه‌چندان شناخته‌شده، بازی‌های باورپذیر بازیکنان، صحنه‌های ورزشی هیجان‌انگیز از نقاط قوت و... آن به شمار می‌آید. شاید بتوان از منظر ساخت فیلم یا نحوه روایت آن ایرادات بسیاری را به فیلم «پرویز خان» وارد ساخت اما محوریت قرار دادن هویت ملی ایرانیان از نقاط قوت آن است. موضوعی که توانسته به‌خوبی توسط مخاطب پذیرفته شود و او را در طی فیلم با خود همراه سازد. فیلم تلاش دارد قصه‌ای سرراست و باورپذیر را به مخاطب خود عرضه کند و حضور داستان‌های فرعی چون ربط دادن آن به جنگ و جبهه از قوت اثر می‌کاهد.

«پرویز خان» نخستین فیلم علی ثقفی مستندساز است. «پرویز خان» یک فیلم راهبردی و استراتژیک است که دست به تقویت وفاق و همبستگی ملی می‌زند. در تمام فیلم تلاش بر آن است که از طریق دیالوگ‌ها، نماد و نشانه‌ها همچون پرچم و غیره، هویت ملی مخاطب را به او یادآور شود. اینکه هنوز هم با تمام اختلاف‌نظر هاو سلیقه‌ها، وجوه اشتراک بسیاری برای در کنار هم بودن ملت ایران وجود دارد. ثقفی به‌خوبی توانسته یک فیلم دراماتیک ورزشی را به‌عنوان عاملی برای یادآوری هویت ملی بکار برد. فیلم در بستر ورزش، این نکته را به مخاطب خود یادآور می‌شود که برای سربلندی ملت و ورزش ایران جوانان بسیاری در دوره‌های مختلف، رنج ها و مرارت‌های زیادی را تحمل کرده‌اند. در دورانی که جنگ اولویت کشور بوده است عده‌ای می‌کوشند که از طریق دیگری نام ایران را در جهان پرآوازه کنند. جوانان بی‌نام‌ونشانی که هم پای رزمندگان در جبهه‌های جنگ، از سر غیرت و تعصب و غرور ملی، حاضر به تحمل مشقت‌های بسیاری‌اند تا بلکه بتوانند، شعف و شادی هرچند کوچکی را به مردم جنگ‌زده ایران در دهه 60 تزریق کنند. دل‌خوشی‌های به‌ظاهر کوچکی که در دوران سخت و طاقت‌فرسای جنگ بسیار بااهمیت جلوه می‌کند. «پرویز خان» علیرغم تمام ضعف‌ها و کاستی‌ها فنی، یک اثر ماندگار در سینمایی ورزشی ایران خواهد بود که خود نویدبخش نگاه جدید متولیان سینما به موضوعات مغفول درزمینه ضرورت توجه به همبستگی ملی است.

پایان/