اندیشکده «رند» نوشت، اسرائیل پیش‌تر دو بار از این استراتژی استفاده کرده است — با حمله به رآکتور اوسیراک عراق در سال ۱۹۸۱ و تأسیسات الکبار سوریه در ۲۰۰۷. هر دوی این حملات، دست‌کم تا آنجا که توانستند به اندازه‌ای زمان بخرند که تحولات ژئوپلیتیکی دیگری مانع از هسته‌ای‌شدن عراق و سوریه شوند، موفق بودند. اما برنامه هسته‌ای ایران در زمان حملات، بسیار پیشرفته‌تر بود، و از این رو، هیچ تضمینی وجود ندارد که حملات اسرائیل و آمریکا نتایجی مشابه داشته باشند. با این حال، در کمترین حالت، این جنگ احتمالاً زمان ارزشمندی برای اسرائیل و ایالات متحده خرید.
نشریه فارین افرز در گزارشی می‌نویسد: به نظر می‌رسد دولت ترامپ همانند اسرائیل درباره ایران در دام «توهم بمب‌های هوشمند» افتاده است: یعنی باور اشتباهی که تسلیحات دقیق می‌توانند مانع جهش هسته‌ای شود. واقعیت محتمل‌تر این است که عملیات آمریکا فقط برای دولت ترامپ زمان خریده است؛ زمانی که باید برای مذاکره درباره راه‌حلی بلندمدت و راهبردی برای مسأله هسته‌ای ایران صرف شود.
