اندیشکده «رند» نوشت، اسرائیل پیش‌تر دو بار از این استراتژی استفاده کرده است — با حمله به رآکتور اوسیراک عراق در سال ۱۹۸۱ و تأسیسات الکبار سوریه در ۲۰۰۷. هر دوی این حملات، دست‌کم تا آنجا که توانستند به اندازه‌ای زمان بخرند که تحولات ژئوپلیتیکی دیگری مانع از هسته‌ای‌شدن عراق و سوریه شوند، موفق بودند. اما برنامه هسته‌ای ایران در زمان حملات، بسیار پیشرفته‌تر بود، و از این رو، هیچ تضمینی وجود ندارد که حملات اسرائیل و آمریکا نتایجی مشابه داشته باشند. با این حال، در کمترین حالت، این جنگ احتمالاً زمان ارزشمندی برای اسرائیل و ایالات متحده خرید.
«ریچارد نفیو» طراح رژیم تحریم‌ها علیه ایران معتقد است که آمریکا در دوره «دونالد ترامپ» همزمان که آمادگی های میدانی خود را حفظ و تقویت می کند، باید یک شانس نهایی را برای دیپلماسی با تهران قائل شود.
