محمدابراهیم باستانی پاریزی (۱۳۰۴–۱۳۹۳)، پسری از روستای کوچک پاریز کرمان، که تاریخ ایران را با طنز، شعر و حکایتهای شیرین به یکی از خواندنیترین روایتهای قرن تبدیل کرد.
دانشآموخته و استاد دانشگاه تهران، بیش از ۵۰ کتاب نوشت که هر کدام مثل قصهای جذاب بودند – از «پیغمبر دزدان» (اولین اثرش در ۲۰ سالگی) تا «از پاریز تا پاریس» که حتی در کتابهای درسی آمد.
او تاریخ خشک را زنده کرد، کرمان را به ایران معرفی کرد و با قلم جادوییاش، حتی تلخترین وقایع را با خنده روایت نمود. چهرهای ماندگار که هنوز بعد از مرگش، کتابهایش پرفروشترین آثار تاریخی ایراناند.
به قول خودش: «تاریخ را باید مثل قهوه خورد، تلخ اما بیدارکننده!»
به مناسبت سوم دیماه سالروز تولد ایشان سلسله ای از گفتگوها را با دکتر رسول رئیس جعفری آغاز کردیم.
