پیش‌بینی هانتینگتون درباره برخورد تمدن‌ها نه تنها نادرست نبود، بلکه پیش از موعد بیان شده بود. جهان در حال عبور از نظم لیبرال پساجنگ سرد به سوی نظمی جدید است که در آن فرهنگ، تمدن و هویت نقشی بنیادین خواهند داشت. این تغییر به‌جای یک جهان یکپارچه یا کاملاً فروپاشیده، ما را به‌سمت جهانی پیش می‌برد که باید در آن تعارضات تمدنی با گفت‌وگو و سازوکارهای چندجانبه مدیریت شوند.
بشریت در قرن بیست و یکم، همچنان تفاوت‌های میان باورها، ایدئولوژی‌ها، ادعاهای سیاسی و رفتار را برجسته می‌کند؛ اما درنهایت شناخت و احترام مناسب نسبت به منحصر به فرد بودن یکدیگر است که می تواند منشاء وحدت و در نهایت صلح باشد.
