استدلالی واقع‌گرا برای قواعد جهانی

آقای ترامپ لطفا دست از تخریب بردارید

استفان والت در یادداشتی می‌نویسد: ترامپ نهادهای بین‌المللی را بی‌فایده می‌پندارد، توافقات را بی‌اعتبار می‌داند و از منظر قدرت صرف به تعاملات جهانی می‌نگرد. از دید او، هیچ معاهده‌ای مقدس نیست، هیچ نهادی ارزش سرمایه‌گذاری ندارد و هیچ قاعده‌ای نباید از دستیابی او به اهدافش مانع شود. حتی رفتارهایی همچون تلاش برای تصاحب گرینلند، توهین به مقامات خارجی، یا تهدید به الحاق کانادا، همگی در همین چارچوب ضدنهادگرایانه قرار می‌گیرند.

سیاست خارجی ترامپ شاید خام باشد، اما واقع‌گرایانه است

در دولت او نوعی پذیرش وجود دارد که نظم لیبرال بین‌المللی تنها به لطف قدرت نظامی آمریکا ممکن شد و حالا آمریکایی‌ها دیگر نمی‌خواهند هزینه آن را بپردازند. این همان واقع‌گرایی است – یک واقع‌گرایی خام، فاقد راهبرد و به قول دانشمند علوم سیاسی، استیون والت، یک "واقع‌گرایی نئاندرتالی" – اما در هر حال نوعی از واقع‌گرایی است.

قدرت‌نمایی لابی اسرائیل در آمریکا

«جان میرشایمر» استاد دانشگاه و نظریه‌پرداز برجسته‌ی واقع‌گرایی تهاجمی درباره لابی اسراییل گفت که تاثیر لابی بر سیاست امریکا حالا از هر موقعی بیشتر شده است. اما آیا لابی می‌تواند مخل متمم اول قانون اساسی آمریکا که ضامن آزادی بیان است شود؟

سانسور تحلیل های واقع بینانه در رسانه های اروپایی

چرا ابرقدرت ها می جنگند؟

اگر گفتمان مسلط را باور کنید، سیاست خارجی غربی عبارت است از صدور دموکراسیِ لیبرال و قانون به بقیه کشورهای جهان. درحالی که همان طوری که «جان مرشایمر» نظریه پرداز واقع گرایی در روابط بین المللی توضیح می دهد، مناسبات مابین قدرت ها بیش از اینکه از ایده آل ها تبعیت کند، از ملاحظات راهبردی پیروی می کند.

آیا هنری کیسینجر واقعاً رئالیست بود؟

چه چیزی موقعیت منحصربه‌فرد کیسینجر را در جامعه واقع‌گرایان توضیح می‌دهد؟ می‌توان دلایل زیادی را در نظر گرفت اما من فکر می کنم دو عنصر به هم مرتبط جهان بینی‌اش در خروج او از جزم‌اندیشی واقع‌گرایانه نقشی اساسی داشتند.