در بحبوحه بدهی ۶.۵ هزار میلیارد دلاری و تزلزل جایگاه دلار، ترامپ سعی کرد با حربه‌ی تعرفه‌ها و فشار به متحدان، بحران را مهار کند. اما در برابر مقاومت سرسخت چین و بی‌میلی کشورهای جهان به پذیرش دستورات یک‌جانبه، شکاف عمیق در رهبری سنتی آمریکا بیشتر از پیش نمایان شد.
علیرغم موفقیت ظاهری “توافق پلازا”، مداخله ارزی به تدریج از اولویت خارج شد. تمرکز بر کنترل سیاست پولی به‌منظور مهار تورم جایگزین آن شد. تحقق همزمان سیاست پولی مستقل، آزادسازی حساب سرمایه، و تثبیت نرخ ارز برای یک کشور امکان‌پذیر نیست.
