به گزارش تحریریه، خبرگزاری مهر به نقل از العربی الجدید، بعد از ظهر یکی از روزهای ماه آوریل، گورستان نظامی در شهرک کریاد شائول در تل آویو، مملو از صدها نظامی صهیونیست و خانواده‌های آنها بود و شش نظامی، تابوت یکی از رفقای خود را حمل می‌کردند و تاج گل‌هایی را روی قبری خالی قرار می‌دادند.

موج بزرگ خودکشی در ارتش رژیم صهیونیستی بعد از جنگ غزه

روزنامه عبری هاآرتص در آن زمان درباره این مراسم تشییع جنازه گزارش داد که هویت نظامی کشته شده‌ای که مراسم او برگزار شد، مشخص نبود؛ نه به این دلیل که هویت او به دلیل مثلاً عضویت در یگان‌های مخفی ارتش رژیم صهیونیستی باید محرمانه می‌ماند، بلکه به این دلیل که او خودکشی کرده بود.

طبق تحقیقات روزنامه هاآرتص و در حالی که ارتش رژیم صهیونیستی با سیاست سانسور نظامی شدید، از افشای هرگونه آمار مربوط به تلفات خود جلوگیری می‌کند، بر اساس آمار رسمی حداقل ۳۵ نظامی صهیونیست از زمان آغاز جنگ در حین انجام وظیفه خودکشی کرده‌اند که ۲۸ نفر از آنها مربوط به پایان سال گذشته بوده‌اند. ارتش تل آویو ابتدای امسال از ارائه اطلاعات دقیق در مورد موارد خودکشی در میان نیروهایش خودداری کرده است.

در بیشتر موارد، زمانی که از ارتش رژیم صهیونیستی خواسته می‌شود در مورد شرایط خودکشی نیروهای خود و شرایط مرگ آنها پاسخگو باشد، معمولاً پاسخ‌های مبهمی مانند اینکه این یک حادثه پیچیده است، ارائه می‌دهد و در اغلب اوقات می‌گوید که هیچ نشانه‌ای از قبل، مبنی بر قصد این نیروها برای خودکشی وجود نداشته است.

ماجرای نظامی صهیونیست که چند بار خودکشی کرد

با این حال در مورد نیروی ذخیره‌ای که در آوریل گذشته خودکشی کرد، هشدارهای متعددی در پرونده‌های ارتش و وزارت جنگ وجود داشت. این نظامی صهیونیست مانند بسیاری از همکارانش در ۸ اکتبر ۲۰۲۳ مجبور شد به ارتش بپیوندد و در یکی از تیپ‌های زرهی ذخیره خدمت کند.

تیپی که این نظامی صهیونیست با هویت افشا نشده، در آن فعال بود، در شهر نهاریا در شمال الجلیل غربی استقرار داشت و با گذشت زمان، این تیپ به نوار غزه اعزام شد؛ جایی که او بیشتر اوقات مجبور بود در منطقه خان یونس در جنوب نوار غزه بجنگد سپس در فوریه سال گذشته از غزه خارج شد. طبق گزارش روزنامه هاآرتص نگاهی سریع به پرونده پزشکی این نظامی نشان می‌دهد که او در طول خدمت خود بارها اقدام به خودکشی کرده است.

وضعیت روانی نظامی مذکور صهیونیستی بعد از خروج از غزه بدتر هم شد و او در یک مرکز بهداشت روان بستری بود. او در نوامبر گذشته با وزارت جنگ رژیم صهیونیستی تماس گرفت و به دلیل آسیب‌های روانی به عنوان یک نظامی مجروح جنگی خواستار ارجاع به یک واحد توان‌بخشی شد. این نظامی صهیونیست در حالی که شرایط روانی بسیار بدی داشت، مجدداً در ماه مارس برای اعزام دوباره به غزه، به ارتش احضار شد.

در گزارش روزنامه هاآرتص آمده است که یکی از دوستان این نظامی می‌گوید: در طول آموزش‌های قبل از عملیات، دوستم به من گفت که در یک مرکز مراقبت‌های بهداشت روان است. ظاهراً من تنها کسی بودم که از این موضوع خبر داشتم و احساس می‌کردم که حال دوستم خوب شده است و اصلاً پیش‌بینی نمی‌کردم ممکن است دست به خودکشی بزند. در شرایطی که ما در میدان جنگ بودیم، او یک روز که به مرخصی رفته بود با فرمانده خود تماس گرفت و گفت که حالش بسیار بد است، فرمانده هم خیلی مقاومت نکرد و به او اطلاع داد که به محض ورودش به پایگاه نظامی بلافاصله از خدمت معاف خواهد شد. در حالی که همه می‌دیدیم حال دوستم چقدر بد است اما هیچکس اقدام به پس گرفتن سلاح او یا اعزام وی به مرکز سلامت روان نکرد و در نهایت چند ساعت بعد، این نظامی ۲۵ ساله اسرائیلی با سلاح خودش جان خود را گرفت.

ارتشِ روانی رژیم صهیونیستی

روزنامه عبری هاآرتص تصریح کرد: ارتش اسرائیل این حادثه را یک اشتباه نقطه‌ای می‌داند و وعده داده که از آن درس بگیرد، اما یک منبع در وزارت جنگ رژیم صهیونیستی اذعان کرد که بحث خودکشی یک مسئله استثنایی و جدید در ارتش نیست و در میان ده‌ها هزار نظامی که طی دو هفته گذشته به عنوان نیروی ذخیره به ارتش فراخوانده شده‌اند، صدها و حتی شاید هزاران نفر با آسیب‌های روانی شدید با ما تماس گرفتند. هیچکس تعداد دقیق آنها را نمی‌داند؛ نه در بخش نیروی انسانی، نه ارتش، نه در بخش سلامت روان و نه در واحد توانبخشی.

بر اساس این گزارش، ارتش رژیم صهیونیستی اعتراف کرده که در سوابق خود اطلاعاتی در مورد همه آسیب دیدگان روانی که در واحد توان‌بخشی وزارت جنگ تحت درمان هستند، ندارد و این مورد به ویژه درباره نظامیان مبتلا به اضطراب بعد از سانحه شدید صدق می‌کند.

کارشناسان بخش سلامت روان که با روزنامه هاآرتص مصاحبه کرده بودند گفتند که هیچ اطلاعات سیستماتیکی در مورد نظامیانی که از نظر روحی و روانی معلول شناخته شده‌اند، ارائه نمی‌شود.

یک فرمانده گردان زرهی نیروهای ذخیره ارتش رژیم صهیونیستی در گفتگو با هاآرتص اظهار داشت که وزارت جنگ تل آویو از افشای اطلاعات شخصی نیروهایی که تحت درمان روانی هستند می‌ترسد و بنابر این ما چاره‌ای جز استخدام افسران سلامت روان بیشتر نداریم تا اگر نیرویی دچار بحران روانی شده، بتواند با آنها در میان بگذارد.

روزنامه هاآرتص گزارش داد: طبق ده‌ها مصاحبه‌ای که انجام شده، ارتش تل آویو نه تنها نیروهایی را که تحت درمان هستند و به عنوان مجروح یا معلول جنگی شناخته می‌شوند مجبور به حضور در جبهه‌های جنگ می‌کند، بلکه نیروهایی که سال‌ها به اضطراب بعد از سانحه مبتلا بودند را هم فرا می‌خواند. به گفته افراد معلول جنگی که به عنوان نیروی ذخیره به ارتش احضار شده‌اند، هیچکس پیش از این به آنها ملاقات نکرده بود، نه متخصصان سلامت روان از طرف ارتش و نه هیچکس دیگری.

معلولان جنگی ارتش رژیم صهیونیستی در گفتگو با هاآرتص اعلام کردند که برخی از آنها از زمان جنگ جولای ۲۰۰۶ با لبنان، همچنان از اضطراب بعد از سانحه رنج می‌برند؛ اما با این حال مجبورند در ارتش خدمت کنند. یکی از آنها گفت هیچکس از وضعیت روانی ما سوال نکرده و ما هم نمی‌توانیم درباره آن حرف بزنیم.

ایال بروختر، رئیس شورای داخلی اضطراب بعد از سانحه و رئیس سابق بخش سلامت روان ارتش رژیم صهیونیستی در این زمینه اظهار داشت: مشارکت نیروهای مبتلا به اختلالات روانی در جنگ عواقب جدی خواهد داشت، به ویژه افرادی که مبتلا به اختلال اضطراب بعد از سانحه هستند. تل آویو معمولاً به توانایی خود در بازگرداندن نیروها به میدان جنگ بعد از بروز علائم آسیب‌های روانی افتخار می‌کند؛ اما واقعیت این است که بازگرداندن یک نظامی به میدان جنگ در چنین شرایطی منجر به اختلالات روانی گسترده‌تر خواهد شد.

وی افزود: به نظر می‌رسد که با توجه به کمبود شدید نیروی انسانی، ارتش ترجیح می‌دهد خطرات را نادیده بگیرد و افراد مبتلا به اختلالات روانی را به میدان جنگ بفرستد.

پروفسور یوسی لوی بالز، رئیس مؤسسه تحقیقات خودکشی در مرکز دانشگاهی روپین هم به نوبه خود گفت که قرار گرفتن نظامیان دارای اختلالات روانی در معرض رویدادهای تهدید کننده، با تلفات و آسیب‌های روانی بیشتری همراه است و خطر خودکشی را به شکل قابل توجهی در میان آنها افزایش می‌دهد؛ به ویژه اینکه این نیروها دسترسی آسان به سلاح دارند.

پایان/