«شورای روابط خارجی» آمریکا مطرح کرد: پس از تلاش‌های طولانی دیپلماتیک و مذاکرات دشوار، ایران مواد هسته‌ای خود را شفاف‌ اعلام کرد و برای مدتی بازرسان آژانس را پذیرفت. اما اگر کشوری که به دیپلماسی فرصت داده و به‌سرعت به‌دنبال سلاح نرفته است، می‌تواند هدف حمله قرار گیرد، چرا باید اصلاً در سیستم بین‌المللی عدم اشاعه مشارکت کند؟ آیا کشورها باید انتظار واکنش‌های نظامی به پیشرفت‌های هسته‌ای خود را داشته باشند؟