به گزارش تحریریه، روزنامه الکترونیکی «رای الیوم» در گزارشی به قلم «نجاح محمد علی» نویسنده و تحلیلگر عراقی آورده است که آیت‌الله سید «علی خامنه‌ای» رهبر انقلاب اسلامی می‌گوید هزینه مقاومت در برابر فشارهای خارجی بسیار کمتر از هزینه‌های تسلیم شدن است. ایشان در سخنرانی خود در سال ۲۰۱۸ میلادی تصریح کردند تسلیم شدن هزینه‌های بسیار بیشتری از تحریم‌ها به دنبال دارد. تسلیم شدن عزت نفس مردم را تهدید می‌کند و زمینه را برای امتیازدهی بیشتر فراهم می‌کند. ایران در موضع دفاع از خود است و به هیچ کشوری حمله نکرده است، اما کشورهای غربی از ایران می‌خواهند برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز و برنامه موشکی خود را کنار بگذارد. این موضوع در پایان به خلع سلاح کامل ایران منجر خواهد شد.
تحلیلگر عراقی با ارائه آمارها و نمونه‌هایی این دیدگاه را اینگونه شرح داد: هزینه مقاومت ایران در نتیجه تحریم‌های اقتصادی کشورهای غربی و آمریکا، با بحران اقتصادی متعددی روبرو شد، اما فروپاشی رخ نداده است. بر پایه گزارش‌های بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول، تولید ناخالص ملی ایران طی سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۰ میلادی به نسبت ۶ تا ۷ درصد کاهش یافته و آثار این موضوع تا سال ۲۰۲۵ ادامه یافته است. به عنوان مثال، صادرات نفت ایران از ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار بشکه در سال ۲۰۱۸ میلادی به کمتر از ۵۰۰ هزار بشکه در سال ۲۰۲۰ میلادی رسید که این موضوع ۵۰ میلیارد دلار هزینه برای ایران داشت. همچنین پول ایران طی سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ میلادی ۵۰ درصد از ارزش خود را در برابر دلار از دست داد. این موضوع سبب افزایش تورم ۳۵ درصدی شد و هزینه‌های زندگی را به میزان ۴۰ تا ۵۰ درصد افزایش داد. کسری تجاری در سال ۲۰۲۰ به ۳.۴۵ میلیارد دلار رسید، در حالی که در سال ۲۰۱۹ مازاد تجاری ۶.۱۱ میلیارد دلار بود. از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۳، ایران تقریباً ۱.۲ تریلیون دلار از دست داده است، از جمله ۱۵۰ میلیارد دلار در کشاورزی، ۴۵۰ میلیارد دلار در صنعت و ۶۰۰ میلیارد دلار در خدمات.
وی افزود: در سال‌های اخیر تأثیر تحریم ادامه یافت، به طوری که پیش‌بینی می‌شود تولید ناخالص داخلی در سال جاری به کمتر از ۴۰۰ میلیارد دلار کاهش یابد. این موضوع بیانگر ادامه رکود اقتصادی است. همچنین صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی کرده است رشد واقعی تولید ناخالص داخلی تا سال ۲۰۲۵ به ۳.۱ درصد برسد که پایین‌تر از میانگین منطقه‌ای ۳.۹ درصد است. این بیانگر کاهش سرعت رشد نسبت به ۴.۷ درصد در سال ۲۰۲۳ و ۳.۳ درصد در سال ۲۰۲۴ است. افزون بر این، اقتصاد از بحران انرژی رنج می‌برد که به دلیل سوء مدیریت، یارانه زیاد، فساد و تحریم‌های بین‌المللی است. این موضوع بر تولید برق و سوخت در اواخر سال ۲۰۲۳ تأثیر گذاشته است. تورم نیز به رقم ۴۰ درصد رسیده و پیش‌بینی می‌شود به دلیل ادامه تحریم‌ها این رقم افزایش یابد. همچنین تحریم‌ها سبب کاهش رشد تولید ناخالص ملی و کاهش تجارت بین‌المللی و افزایش بیکاری شده است.
نجاح محمد علی عنوان داشت: با وجود همه این زیان‌ها، ایران استقلال سیاسی و نظامی خود را حفظ کرد. پس از کاهش جزئی تحریم‌ها در سال ۲۰۲۱ میلادی، رشد اقتصادی به رقم ۴ تا ۵ درصد رسید. این نشان‌دهنده قدرت سازگاری ایران از طریق تنوع‌بخشی به اقتصاد و تکیه بر اقتصاد ملی است. به عنوان مثال، با وجود افزایش دامنه فقر و تورم، تحریم‌ها در رشد صنایع بومی نقش داشت.
هزینه‌های گزاف تسلیم شدن در مقایسه با هزینه مقاومت
نجاح محمدعلی معتقد است: شواهد تاریخی نشان می‌دهد تسلیم شدن هزینه‌های بیشتری نسبت به مقاومت دارد. این موضوع سبب فروپاشی اقتصادی و نادیده گرفتن حق حاکمیت کشورها شده است. به عنوان مثال، در لیبی «معمر القذافی» در سال ۲۰۰۳ میلادی در برابر رفع تحریم‌ها از برنامه هسته‌ای این کشور چشم‌پوشی کرد. اما وی در سال ۲۰۱۱ شاهد انقلابی شد که از حمایت غرب برخوردار بود و این موضوع سبب سقوط نظام سابق لیبی شد.
لیبی طی سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴ میلادی ۶۰ درصد از تولید ملی خود را از دست داد. این موضوع ۲۰۰ میلیارد دلار زیان به این کشور وارد کرد. این کشور وارد آشوب سیاسی و اقتصادی شد که هنوز هم ادامه دارد. اقتصاد لیبی هنوز از خلأهای موجود در نهادها، افزایش هزینه‌های دولت، کاهش سرمایه‌گذاری و زیان‌های انبوه در بخش تولید ناخالص ملی رنج می‌برد و شمار فقرا در این کشور افزایش یافته است. همچنین ادامه تنش‌ها به کاهش مصرف و سرمایه‌گذاری در این کشور منجر شده و زیرساخت‌ها هم ویران شده است.
این تحلیلگر عراقی نوشت: در عراق پس از جنگ آزادسازی کویت در سال ۱۹۹۱ میلادی «صدام حسین» زیر فشار سازمان ملل از برنامه هسته‌ای و شیمیایی عراق چشم‌پوشی کرد. اما در سال ۲۰۰۳ آمریکا به عراق حمله کرد که زیان‌های اقتصادی حدود یک تریلیون دلاری تا سال ۲۰۱۰ برای عراق به دنبال داشت، تولید ملی به میزان ۳۰ تا ۴۰ درصد کاهش یافت و عراق کنترل نفت را تا سال ۲۰۲۳ از دست داد. بیش از ۵۰۰ هزار تن در این جنگ کشته و زخمی شدند و این کشور ۲.۸۹ تریلیون دلار زیان دید. بازنگری در ساختار اقتصادی این کشور در سال ۲۰۰۵ زمینه حضور شرکت‌های خارجی را فراهم کرد و این کشور استقلال اقتصادی خود را هم از دست داد و بدهی‌های آن افزایش یافت.
این مثال‌ها نشان می‌دهد تسلیم شدن صلح و رفاه به دنبال ندارد، بلکه سبب فروپاشی کشورها و نادیده گرفتن حاکمیت آنها می‌شود و این هزینه‌ها نسبت به هزینه تحریم‌ها بیشتر است.
ایران در موضع دفاعی
تحلیلگر عراقی در بخش دیگری از گزارش خود آورد: ایران ثابت کرده است که برنامه هسته‌ای این کشور صلح‌آمیز است و در راستای معاهده عدم اشاعه سلاح هسته‌ای «NPT» است. اما غرب برای توجیه ادامه تحریم‌ها، برنامه هسته‌ای ایران را به عنوان تهدید معرفی می‌کند. غرب خواهان متوقف کردن غنی‌سازی ایران است، اما صرفاً به این خواسته اکتفا نمی‌کند. به عنوان مثال، در توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵ میلادی، ایران در برابر برداشتن تحریم‌ها با کاهش غنی‌سازی تا سطح ۳.۶۷ درصد موافقت کرد، اما آمریکا از این توافق خارج شد.
در سال ۲۰۲۵ ایران و آمریکا پس از پیام رئیس‌جمهوری آمریکا با وساطت عمان مذاکراتی را برای رسیدن به توافق هسته‌ای آغاز کردند. در ژوئن سال ۲۰۲۵، ایران برای مقابله با فشارهای غرب، آغاز غنی‌سازی تا ۶۰ درصد را اعلام کرد. همچنین در پایان سال ۲۰۲۴، ایران مذاکراتی با کشورهای اروپایی انگلیس، فرانسه و آلمان آغاز کرد، اما پس از حمله رژیم اسرائیل و آمریکا به برنامه هسته‌ای ایران، این مذاکرات تعلیق شد.
در ژوئن سال ۲۰۲۵، یک مقام ایرانی موافقت برای از سرگیری مذاکرات غیرمستقیم را اعلام کرد. در این دوره، بسیاری از گزارش‌ها اعلام کردند سه کشور اروپایی برای امضای توافق فراگیر با ایران که محدودیت‌هایی را برای برنامه موشکی و فعالیت منطقه‌ای ایران ایجاد می‌کند، در تلاش هستند.
در برنامه موشکی ایران، این کشور تلاش می‌کند برتری نظامی دشمنان خود را به ویژه در شرایطی که به دلیل تحریم‌ها از انواع جنگنده‌ها و جنگ‌افزارها محروم شده است، جبران کند. در سال ۲۰۲۵ میلادی دستگاه اطلاعاتی آمریکا پیش‌بینی کرد ایران اگر بخواهد، می‌تواند تا سال ۲۰۳۵ موشک‌های بالستیک خود را به موشک‌های قاره‌پیما توسعه دهد. در حمله ۲۰۲۴، موشک‌های بالستیک میان‌برد دقت بالای خود را نشان دادند. این ویژگی در حمله اخیر هم خود را نشان داده است. پس از حمله‌های متقابل رژیم صهیونیستی و ایران در اواخر سال ۲۰۲۴ میلادی، نظارت بین‌المللی بر برنامه هسته‌ای و موشکی افزایش یافت.
همچنین گفته می‌شود در فوریه سال جاری میلادی، سلاح‌هایی از چین به ایران ارسال شده است. این موضوع نگرانی غربی‌ها را نسبت به تقویت قدرت دفاعی ایران افزایش داده است. این مطالبات نشان می‌دهد هدف غرب تنها برنامه هسته‌ای ایران نیست، بلکه هدف خلع سلاح کامل ایران است، همان‌طور که درباره لیبی و عراق رخ داد و این کشورها را با مصیبت‌های بسیاری روبرو کرد.
پایان/
نظر شما