به گزارش تحریریه، «برندون ویچرت» تحلیلگر مرکز تحلیلی-رسانه‌ای «نشنال اینترست» معتقد است که پروژهٔ دفاع موشکی «گنبد طلایی» که «دونالد ترامپ» آن را محور اصلی راهبرد امنیت ملی خود معرفی کرده، با وجود اهداف بلندپروازانه‌اش، بر فناوری‌هایی استوار است که هنوز به مرحلهٔ کمال نرسیده‌اند. در سند تازه استراتژی امنیت ملی آمریکا دو نکته برجسته دیده می‌شود: نخست، تعهد جدی دولت ترامپ به دفاع از نیمکرهٔ غربی حتی به قیمت رقابت مستقیم با چین؛ دوم، تلاش برای ایجاد سامانه‌ای فراگیر و مبتنی بر فضا که به‌عنوان سپر ملی دفاع موشکی عمل کند.

گنبد طلایی قرار است سامانه‌ای چندلایه باشد که از مدار زمین تا زیرساخت‌های محلی در ایالات متحده را پوشش دهد. برخلاف تصور، این سامانه تنها مجموعه‌ای از موشک‌های رهگیر نیست، بلکه شامل شبکه‌ای وسیع از ماهواره‌ها، رادارها، سامانه‌های ضدپهپاد و حتی شاید سلاح‌های هدایت انرژی خواهد بود که هدفش مقابله با طیف وسیعی از تهدیدات، از جمله موشک‌های هسته‌ای بالستیک، تسلیحات مافوق‌صوت و حتی حملات پهپادی است.

طبق این گزارش، با وجود اهداف فوق، چالش‌های اساسی مانع تحقق کامل پروژه شده‌اند. شاید مقابله با موشک‌های بالستیک با فناوری موجود ممکن باشد ولی رهگیری تسلیحات مافوق‌صوت با مانورهای غیرقابل پیش‌بینی آنها ناممکن است. همچنین پهپادها به دلیل اندازه کوچک و قابلیت نفوذ از چالش‌های جدی در زمینه عملیاتی کردن این پروژه هستند.

شرایط پیشرفت پروژه تا اینجا نشان می‌دهد که پنتاگون برای بخش «لایهٔ نگهداری» سامانه، به شرکت SpaceX اتکا کرده است؛ این لایه شامل بیش از ۶۰۰ ماهوارهٔ کوچک برای شناسایی و ردیابی تهدیدات می‌شود. SpaceX به خاطر عملکرد موفق استارلینک و استارشیلد برای ارتباطات نظامی از طریق استفاده از ماهواره‌های کوچک‌تر، کم‌هزینه‌تر و قابل‌جایگزینی آسان گزینه جذابی برای پروژهٔ گنبد طلایی بوده است. علاوه بر این، شرکت‌های دفاعی دیگری همچون لاکهید مارتین، نورثروپ گرومن و اندریِل نیز قراردادهایی در مرحلهٔ اولیه دریافت کرده‌اند.

با این حال، مشکل اصلی پروژه در بخش حیاتی رهگیرها یعنی سامانه‌هایی است که باید تهدیدات ورودی را نابود کنند. گرچه ردیابی تهدیدات با ماهواره‌های جدید امکان‌پذیر خواهد بود، اما فناوری رهگیری، چه برابر موشک‌های بالستیک و چه برابر تسلیحات مافوق‌صوت، هنوز در مرحله‌ای نیست که بتواند چنین مأموریت جامعی را انجام دهد. حتی تسلیحاتی با انرژی هدایت‌شده که زمانی امیدبخش به‌نظر می‌رسیدند، اکنون در آمریکا متوقف شده‌اند و توسعهٔ آنها بیشتر از سوی کشورهایی مانند ژاپن دنبال می‌شود.

به نوشته نشنال اینترست، گرچه ترامپ چندماه قبل از قصد خود برای عملیاتی کردن گنبد طلایی تا پایان دورهٔ دوم ریاست‌جمهوری‌ (۲۰۲۸–۲۰۲۹) سخن گفت اما با توجه به پیچیدگی شدید و مقیاس عظیم این پروژه، چنین جدول زمانی درکل غیرعملی به نظر می‌رسد. همهٔ افراد درگیر پروژه می‌گویند هرچند شاید این کار برای امنیت ملی آمریکا ضروری باشد، اما طبق جدول زمانی اعلام‌شده ترامپ غیرقابل اجرا است. در صورتی که مشکلات بودجه و فناوری حل شود و بخش ماهواره‌ای پروژه هم قابل ساخت باشد، بخش رهگیری سال‌ها تا موفقیت عملیاتی فاصله دارد.

نویسنده در بخش پایانی گزارش خود با تاکید بر این نکته که «فناوری گنبد طلایی هنوز وجود ندارد» آورده است که این پروژه در شکل فعلی خود بیشتر به برنامه‌ای پرهزینه برای تولید سودهای کلان برای پیمانکاران نظامی شبیه خواهد بود که قادر نیست حفاظت فراگیر وعده داده‌شده را فراهم کند. از این رو کارشناسان پیشنهاد می‌کنند تمرکز بر رهگیرهای فضایی، یعنی همان ایدهٔ راهبردی دههٔ ۱۹۸۰ «رونالد ریگان»، می‌تواند مسیری منطقی‌تر، گام‌به‌گام، کم‌هزینه‌تر و قابل آزمایش در ابعاد محدود باشد.

منبع: ایرنا

پایان/