رئیس جمهور آرژانتین می گوید: تنها مخالفان سیاسی نیستند که تخریب‌گرند. ما آن‌ها را «حزب دولت» (طرفداران مداخله‌های دولتی) می‌نامیم. باید درک کرد که ما در حال مبارزه برای تغییر مسیری هستیم که آرژانتین در ۸۰ یا ۹۰ سال گذشته، یا حتی می‌توانم بگویم نزدیک به ۱۰۰ سال گذشته، در آن حرکت کرده است. این به معنای خرق عادتی در وضع موجود است. گروه‌های زیادی از سیستم قدیمی سود می‌برند. نه تنها سیاستمداران دزد، بلکه بازرگانان رانت‌خوار، رسانه‌های فاسد، رهبران اتحادیه‌های کارگری و گروهی از حرفه‌ای‌هایی که سعی در «تعیین دستور کار» دارند و به «حزب دولت» وابسته‌اند. طبیعی است که هرکس بخواهد وضع موجود را که برای این گروه‌ها بسیار سودآور است مختل کند، با مقاومت آن‌ها روبه‌رو خواهد شد.
نیال فرگوسن، در یادداشتی در نشریه فارن افرز نوشت: شاید هنری کسینجر را بیش از هر چیز بتوان با کلمه "تنش زدایی" به یاد آورد. وی در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ میلادی به عنوان مشاور امنیت ملی و سپس وزیر امور خارجه آمریکا مبتکر سیاست تنش زدایی بین اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده بود.
