به گزارش تحریریه، گفتگوهای هسته ای و لغو تحریم ها به زودی ازسر گرفته می شود و در همین راستا اطلاعات جدیدی از طرح طرف آمریکایی به رسانه های خارجی درز داده شده است که جزئیات بیشتری را از توافق احتمالی آتی دو طرف در ماه آینده نشان می دهد. 

طرح طرف آمریکایی بر اجرای توافق موقت به معنای آزادسازی برخی از دارایی‌های مسدود شده ایران یا صدور معافیت برای مبادله کالاهای بشر دوستانه! در اِزای توقف موقت بخشی از برنامه هسته‌ای کشورمان، بنا گذاشته شده است. این گمانه با این نگاه تقویت می شود که هم اکنون نیز امکان دسترسی کشورمان به منابع ارزی اش در حال فراهم شدن است که در واقع عملیاتی کردن پیش شرط ایران برای احیای مذاکرات برجامی ارزیابی می شود.

طرف آمریکایی به این نتیجه رسیده است که تغییرات سیاسی در داخل ایران باعث تغییر رویکرد بنیادی شده و در میدان عمل ابزارهای زیادی برای اعمال فشار بیشتر بر ایران وجود ندارد. زیرا فشار حداکثری به نتیجه نرسیده است و صادرات انرژی ایران به بیش از 90 درصد دوران پیش از تحریم بازگشته، با این تفاوت که صعود قیمت های جهانی نفت خاک باعث افزایش عایدات ارزی کشور شده و شرایطی را ایجاد کرده است که ایران احیای برجام را از اولویت های سیاست خارجی خود خارج کرده است. 

آمریکایی ها تلاش زیادی کردند که تظاهر کنند اگر از چین و روسیه به طور جدی درخواست کنند تا ایران را تحریم کنند، آنها نیز تبعیت کرده و ابزار تحریم مجددا به میز مذاکره باز خواهد گشت. اما این بازی بیش از حد نخ ما و ساختگی است و نمی تواند ایران را به اشتباه محاسباتی بیاندازد، و چینی ها به طور ممتد در حال افزایش میزان نفت خریداری شده از ایران هستند. چشم انداز مناسبات دو طرف برای افزایش فروش مبادله نفت به 2 میلیون بشکه در روز تعریف شده است که تا سال 1401 عملیاتی خواهد شد. 

گذشته از مساله مهم افزایش فروش نفت ایران و افزایش قیمت نفت، پیوستن ایران به سازمان همکاری شانگهای نیز اهمیت زیادی دارد و وزن امنیتی ایران را به شکل بی سابقه ای افزایش داده است و در تکمیل افزایش توان نظامی ایران، گزینه نظامی را نیز بی اثر کرده است. 

برای طرف آمریکایی، طرح جدید به معنای یک برد محسوب می شود، زیرا ترمز هسته ای ایران را می کشد و حتی می تواند با نقش آفرینی عوامل داخلی طرفدار آمریکا، اقتصاد ایران را شرطی به تحریم و اخبار تحریمی نگاه دارد که معنای روشن آن، عدم تحرک بلندمدت اقتصادی است، زیرا چشم انداز آینده از حالت ؛تار و غیرقابل پیش بینی بودن؛ خارج نمی شود. 

میز بین الملل تحریریه پیشنهاد می کند، تا زمان انعقاد و عملیاتی شدن پیمان های دوجانبه پولی با سایر کشورها و پیوستن به سوئیفت چینی و روسی، مذاکرات از سر گرفته نشود و پس از آن هم مذاکرات فراگیر با هر کشوری که می تواند در موضوع ورود کند، جایگزین مذاکره با 1+4 کند. 

پایان/