به گزارش تحریریه، نشریه «نشنال اینترست» در مورد قابلیت های نظامی رقبای ایالات متحده و از جمله چین آورده است: چین هر روز بیش از پیش نشان می‌دهد که نیروهایش آمادگی لازم را برای پایان دادن به نظم منطقه‌ای تحت رهبری غرب در هند-پاسیفیک پیدا کرده‌اند.

برنامه‌ریزان دفاعی آمریکایی همچنان با این ذهنیت به وضعیت راهبردی جهان نگاه می‌کنند که گویی هنوز سال ۱۹۹۱ است، زمانی که ایالات متحده هژمون جهانی بود و رقبای راهبردی‌اش بسیار عقب‌تر بودند. این ذهنیت اکنون شروع به ایجاد پیامدهای فاجعه‌بار برای امنیت ملی کرده است. در حالی که جنگنده‌های نسل پنجمی F-35 Lightning II همچنان به‌طور مرموزی دچار سقوط می‌شوند و F-22 Raptorها با کمبود بحرانی مواجه‌اند، چین جنگنده‌های نسل پنجمی خود را مثل سوسیس تولید می‌کند.

تا همین اواخر، آمریکایی‌ها خود را با این تصور آرام می‌کردند که کیفیت هواپیماهایشان از کمیت تولیدات چین بهتر است، اما حتی این ادعا هم اکنون زیر سوال رفته است، هم به دلیل موج سقوط‌های مرموز F-35 و هم عملکرد چشمگیر جنگنده‌های چینی در جنگ اخیر بین هند و پاکستان.

روند فعلی نشان می‌دهد که چین در همه جبهه‌ها از ایالات متحده پیشی گرفته است.

صنعت هوافضای چین در حال پیشی گرفتن از آمریکاست

جنگنده نسل پنجمی چین، چنگدو J-20 "اژدهای نیرومند"، به‌تازگی به آمریکایی‌ها و متحدانشان نشان داده که آن‌ها دیگر به‌تنهایی بر آسمان‌ها حکمرانی نمی‌کنند. طبق گزارش‌هایی که از منطقه هند-پاسیفیک منتشر شده، چینی‌ها به‌طور محرمانه یکی از جنگنده‌های پیشرفته J-20 خود را از تنگه تسوشیما عبور داده‌اند. اگر این گزارش‌ها صحت داشته باشند، عبور از این منطقه بسیار مورد مناقشه توسط یک جنگنده پنهان‌کار چینی — بدون اینکه توسط ژاپنی‌ها شناسایی شود — نشان می‌دهد که کیفیت و همچنین تعداد بالای جنگنده‌های چینی، تهدیدی واقعی است.

تنگه تسوشیما نه‌تنها منطقه‌ای بسیار مورد مناقشه و پرترافیک است، بلکه تحت پوشش سه نیروی نظامی قدرتمند قرار دارد: ارتش ایالات متحده، نیروهای دفاع شخصی ژاپن، و نیروهای مسلح کره جنوبی. هر سه این ارتش‌ها از عبور جنگنده چینی غافل بودند!

با عبور پنهانی از تنگه تسوشیما، چینی‌ها نشان دادند که سامانه‌هایشان به خوبی در برابر سامانه‌های آمریکایی و غربی عمل می‌کند. همان‌طور که پیش‌تر نیز به‌وضوح در اوایل سال جاری در جنوب آسیا دیده شد، زمانی که نیروهای پاکستانی با استفاده از سلاح‌ها و جنگنده‌های ساخت چین توانستند در برابر نیروهای مسلح هند — که از تجهیزات غربی برخوردار بودند — مقاومت مؤثری نشان دهند.

اگرچه هیچ‌یک از دولت‌های غربی درگیر در این حادثه، به‌طور رسمی درباره آنچه دقیقاً در تنگه تسوشیما رخ داد اظهار نظر نکرده‌اند، اما این اولین بار نیست که یک J-20 چینی به‌طور پنهانی وارد حریم هوایی به‌شدت محافظت‌شده می‌شود. به عنوان مثال، در سال ۲۰۲۳، کاپیتان یانگ جون‌چنگ از تیپ «وانگ های» نیروی هوایی ارتش آزادی‌بخش خلق (PLAAF)، به رسانه‌های دولتی چین گفت که او «بر فراز تایوان پرواز کرده و از کابین خلبان خود کل جزیره را زیر نظر داشته است.»

به گفته کاپیتان یانگ، او «از کانال باشی، تنگه میاکو، و تنگه تسوشیما در دریای چین شرقی» با J-20 خود عبور کرده است. دو سال بعد، فرمانده اسکادران وانگ نان ادعا کرد که J-20 او عملیات مشابهی انجام داده است.

چین هر روز بیش از پیش ثابت می‌کند که نیروهایش آمادگی کامل برای پایان دادن به نظم منطقه‌ای تحت رهبری غرب در هند-پاسیفیک را دارند. جنگنده J-20 یکی از سلاح‌های کلیدی در این کارزار است.

همه چیز درباره جنگنده پنهان‌کار قابل‌توجه J-20 چین

J-20 از برنامه J-XX چین در اواخر دهه ۱۹۹۰ پدید آمد، برنامه‌ای که پس از آن آغاز شد که نیروی هوایی ارتش آزادی‌بخش خلق (PLAAF) متوجه شکاف تکنولوژیک در قدرت هوایی شد، به‌ویژه پس از نمایش توانمندی‌های ارتش آمریکا در عملیات طوفان صحرا. در سال ۲۰۰۸، پروژه ۷۱۸ شرکت چنگدو به‌عنوان پایه توسعه J-20 انتخاب شد.

نخستین پرواز J-20 در ۱۱ ژانویه ۲۰۱۱ انجام شد و این جنگنده در مارس ۲۰۱۷ وارد خدمت در PLAAF شد. این جنگنده در نمایشگاه بین‌المللی هوانوردی و هوافضای چین در سال ۲۰۱۶ به‌طور عمومی رونمایی شد. J-20 در درجه اول برای مأموریت‌های برتری هوایی طراحی شده و هدف آن نمایش قدرت در مناطقی مانند دریای چین جنوبی، تنگه تایوان و اقیانوس آرام غربی است، تا توانایی چین در پیشبرد ادعاهای سرزمینی‌اش و بازدارندگی از مداخله خارجی را افزایش دهد.

ویژگی‌های پنهان‌کاری، مانند سطح مقطع راداری پایین، برای J-20 ضروری هستند. توانایی‌های پنهان‌کاری این جنگنده تا حدی از طریق شکل‌دهی خارجی، به‌کارگیری مواد جاذب امواج راداری، و محفظه‌های داخلی حمل سلاح به دست آمده‌اند. طراحی آن شامل دماغه زاویه‌دار، ورودی‌های بدون انحراف مافوق صوت (DSI)، و پیکربندی بال دلتا با کانارد برای مانورپذیری بیشتر است.

یکی از مزیت های J-20 مربوط به موتورهای آن است. این هواپیماها در ابتدا با موتورهای روسی AL-31F پرواز می‌کردند، اما چینی‌ها در نهایت آن‌ها را با موتورهای ساخت داخل WS-10C جایگزین کردند. امروزه، موتورهای پیشرفته‌تر چینی WS-15 که قابلیت سوپرکروز و رانش دارند، مورد استفاده قرار گرفته‌اند. این موتورهای قابل توجه حدود ۴۴٬۰۰۰ پوند رانش تولید می‌کنند و عملکرد را نسبت به مدل‌های قبلی بهبود می‌بخشند.

J-20 می‌تواند به حداکثر سرعت 2ماخ (۱٬۴۸۰ مایل در ساعت) برسد و بردی در حدود ۳٬۶۸۲ مایل دارد. این جنگنده می‌تواند تا ۲۴٬۰۰۰ پوند مهمات حمل کند، از جمله موشک‌های هوا به هوای برد بلند PL-15، موشک‌های برد کوتاه PL-10، و احتمالاً مهمات هوا به سطح.

سه نوع اصلی از این هواپیما وجود دارد: مدل تولید اولیه J-20A، J-20B که دارای موتورهای رانشی برای مانورپذیری بیشتر است، و J-20S که اولین جنگنده پنهان‌کار دو سرنشینه جهان به شمار می‌رود.

از آنجا که چین تلاش کرده تا J-20 "اژدهای نیرومند" را به‌گونه‌ای بسازد که واقعاً برتر از جنگنده‌های نسل پنجمی آمریکایی باشد، پکن به‌طور پیوسته در حال ارتقاء J-20 است. یکی از این پیشرفت‌ها که اوایل امسال حاصل شد، در فناوری نیمه‌هادی سیلیکون کاربید (SiC) بود که گفته می‌شود برد رادار آرایه اسکن الکترونیکی فعال (AESA) J-20 را سه برابر کرده است – و این امر به‌طور قابل توجهی توانایی آن را در شناسایی (و درگیری با) هواپیماهای دشمن در فواصل دور افزایش می‌دهد.

گزارش‌ها حاکی از آن هستند که تا سال ۲۰۲۴، چین بین ۱۹۵ تا ۳۰۰ فروند J-20 در اختیار داشت، با نرخ تولیدی حیرت‌انگیز بین ۴۰ تا ۱۲۰ بدنه در سال. برخی پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهند که ناوگان J-20 ممکن است تا سال ۲۰۳۵ به ۱٬۰۰۰ فروند برسد – که آن را تقریباً هم‌تراز با تعداد F-35های موجود در جهان قرار می‌دهد.

J-20 در مقایسه با رقبای آمریکایی مانند F-22، برد بیشتر و احتمالاً ظرفیت موشکی بالاتری نیز دارد. موشک‌های PL-15 چین ممکن است برد بیشتری نسبت به سامانه‌های AIM-120 AMRAAM آمریکا داشته باشند، هرچند که این موضوع تأیید نشده است. با این حال، تصور می‌شود که J-20 از نظر مانورپذیری و بهینه‌سازی پنهان‌کاری نسبت به F-22 کمبودهایی دارد. و حتی با به‌روزرسانی موتورهای J-20، موتورهای F-22 هنوز از موتورهای J-20 برتر تلقی می‌شوند.

J-20 در مقایسه با F-35، هم سریع‌تر است و هم برد بیشتری دارد، اما جنگنده نسل پنجمی آمریکایی به دلیل حسگرهای پیشرفته و اتصال‌پذیری شبکه‌ای، از نظر کارکرد چندمنظوره برتری دارد. سطح مقطع راداری بزرگ‌تر J-20 نیز یک نقطه‌ضعف به شمار می‌آید.

صرف‌نظر از نتیجه این نبردهای فرضی، J-20 "اژدهای نیرومند" امروزه یک جنگنده بسیار قدرتمند است. آمریکایی‌ها خطر این هواپیما را دست‌کم می‌گیرند. علاوه بر این، با توجه به مثال‌هایی از نفوذ پنهانی J-20 به فضای هوایی با دفاع سنگین در منطقه، کاملاً مشخص است که آمریکایی‌ها و متحدانشان در مقابله با این جنگنده پیشرفته چینی با مشکل مواجه هستند. و همزمان که صنعت دفاعی چین همچنان با کارآمدی بالا به تولید انبوه J-20 ادامه می‌دهد، این مشکل تنها عمیق‌تر خواهد شد.

پایان/