به گزارش تحریریه، روزنامه واشنگتن پست نوشت، برای نزدیک به ۲۰ سال، پایگاه هوایی بگرام به عنوان نماد وسیع قدرت آمریکایی در افغانستان و قلب مداخله نظامی طولانی‌مدت ایالات متحده در آنجا ایستاده بود. دولت بایدن به طور مخفیانه این پایگاه را در تاریخ ۱ ژوئیه ۲۰۲۱، چند هفته قبل از خروج آشفتۀ خود از افغانستان، تخلیه کرد. ارتش افغانستان که کنترل پایگاه را در دست داشت، به طالبان تسلیم شد.

اکنون، رئیس‌جمهور دونالد ترامپ می‌گوید می‌خواهد بگرام را پس بگیرد. او در لندن گفت: «ما این پایگاه را به آنها به رایگان دادیم. ما در حال تلاش برای بازپس‌گیری آن هستیم، به هر حال... ما در حال تلاش برای بازپس‌گیری آن هستیم زیرا آنها به چیزهایی از ما نیاز دارند.» خوب است. بگرام ارزش پیگیری دارد، هرچند نه به هر قیمتی.

بگرام به دلیل نزدیکی‌اش به مرز چین و به یک منطقه آزمایش هسته‌ای در لوپ نور در ناحیه‌ای دورافتاده از استان شین‌جیانگ از اهمیت استراتژیک برخوردار است. این منطقه آزمایش مدت‌هاست که به عنوان متروکه شناخته می‌شد، اما گزارش‌هایی از افزایش فعالیت‌های ساخت‌وساز نظامی چین در این منطقه وجود دارد.

حضور نظامی آمریکا در بگرام همچنین به ایالات متحده اجازه می‌دهد تا عملیات ضدتروریسم را در یک منطقه متلاطم علیه گروه تروریستی داعش-خراسان که همچنین با طالبان در جنگ است و دستانش را به اروپا نیز گسترش داده، انجام دهد.

آنچه طالبان بیشتر از ایالات متحده می‌خواهد، شناسایی است. صندلی کشور در سازمان ملل هنوز در اختیار دولت پیشین است. طالبان همچنین دوست دارد به ۷ میلیارد دلار دارایی مسدود شده در ایالات متحده دسترسی پیدا کند تا اقتصاد در حال افول خود را تقویت کند.

مسئولان طالبان به نظر نمی‌رسند که برای بازگشت نیروهای آمریکایی به بگرام مشتاق باشند. «افغان‌ها هرگز در طول تاریخ حضور نظامی خارجی را در سرزمین خود قبول نکرده‌اند»، یک مقام ارشد وزارت خارجه، ذاکر جلالی، گفت. اما فضای مذاکره وجود دارد. همان‌طور که جلالی به وضوح افزود: «افغانستان و آمریکا نیاز به تعامل در روابط اقتصادی و سیاسی بر اساس احترام دوجانبه و منافع مشترک دارند.»

ترامپ اهرم فشاری دارد. در این ماه، وزیر خارجه طالبان، امیر خان متقی، و نماینده ویژه ترامپ برای گروگان‌ها، آدام بوهلر، گفتند که به توافقی در مورد تبادل زندانیان دست یافته‌اند. روزنامه وال استریت ژورنال گزارش داد که مذاکرات درباره یک گروه کوچک آمریکایی که از بگرام مستقر شود، در مراحل اولیه است.

شناسایی دولت طالبان در حال حاضر اشتباه خواهد بود. رفتار غیرقابل قبول رژیم با زنان و دختران و آزار مقامات سابق دولت به زودی متوقف نخواهد شد. تنها روسیه روابط دیپلماتیک کامل را با دولت طالبان برقرار کرده است، اما کشورهایی مانند هند و ژاپن سفارت‌هایی در پایتخت کشور دارند. باز کردن سفارت در کابل خیانت به ارزش‌های آمریکایی نخواهد بود.

اما دلیل کمی وجود دارد که باور کنیم تحریم دیپلماتیک ایالات متحده علیه افغانستان، بیش از چهار سال پس از تصرف طالبان، فشار معناداری وارد می‌کند که باعث فروپاشی دولت شود. بازیگران دیگر جای خالی را پر می‌کنند. بهتر است واشنگتن نفوذ بیشتری در کابل داشته باشد تا کمتر.

بازگشت یک گروه کوچک نظامی آمریکایی به بگرام بسیار متفاوت از حضور فرماندهانه‌ای خواهد بود که قبلاً وجود داشت. اما این امر به ایالات متحده یک پایگاه در یک منطقه استراتژیک حیاتی می‌دهد در حالی که رقابت با چین ادامه دارد.

منبع: مطالعات رسانه‌های بین‌المللی

پایان/