روسیه و اسرائیل؛ در بر همان پاشنه است!

هر چند سیاست مسکو در قبال منازعه فلسطین با غرب تفاوت‌هایی دارد و روسیه مانند آمریکا و بعضا اروپا حامی پروپاقرص اسرائیل نیست، اما سیاست اعمالی مسکو در منطقه در دوره پساجنگ سرد بیشتر در جهت همسویی با اسرائیل و منافع با آن تعریف شده است.

اظهارات پنجشنبه وزیر خارجه روسیه در گفتگو با خبرگزاری "نووستی" و شبکه "روسیه ۲۴" نشان داد که انتقادات نسبتا بی‌سابقه مسکو از کشتار غیرنظامیان و محاصره غزه در طول سه ماه اخیر، برخاسته از تحولی محتوایی در قبال این ابرمناقشه خاورمیانه نیست.

لاوروف در این مصاحبه همپوشانی در هدف "ریشه‌کنی نازیسم" در دو جنگ اوکراین و غزه را مطرح و از نتانیاهو به خاطر عدم انتقاد از روسیه ستایش کرد. در حالی که تهران با روسیه درباره انگیزه حمله به اوکراین همدلی کرده بود، اما مسکو این گونه اهداف خود در این جنگ را به اهداف اسرائیل در جنگ غزه پیوند زد!

در یک اتفاق نادر، در تحلیل جنگ غزه برخی عمدتا با گرایش ضد روسی و برخی روسوفیل‌ها به یک نقطه تلاقی رسیدند و آن هم گمان «ضد اسرائیلی شدن سیاست روسیه در خاورمیانه» است. بدین ترتیب که از یک طرف، برخی "طوفان الاقصی" حماس را به روسیه و عامل "جنگ انرژی" آن منتسب کردند که مفروض این تحلیل ضد اسرائیلی شدن سیاست خاورمیانه‌ای روسیه و اتحاد آن با محور ایران است و از دیگر سو نیز همین پیش‌فرض نیز خروجی تحلیل برخی روسوفیل‌ها از انتقادات روسیه از اسرائیل در طول جنگ غزه است که برخی کارشناسان آن را نشانه دوری روسیه از تل آویو و نزدیکی به "محور مقاومت" پنداشتند.

اما به نظر می‌رسد که هیچ تحول مبنایی در سیاست کرملین در قبال اسرائیل رخ نداده است. بله! روسیه تا حدودی از منتفعان جنگ غزه است و آن هم به علت پدیدار شدن مشغله‌ و اولویت دیگری برای ناتو یعنی آمریکا و تشتت در تمرکز غرب بر جنگ اوکراین است؛ اما این انتفاع لزوما به معنای دست داشتن روسیه در "طوفان الاقصی" نیست. اگر به طور سطحی به مسائل نگاه شود که باید جنگ اوکراین را هم کار محمد بن سلمان بدانیم! چون او را از انزوای ناشی از قتل خاشقچی خارج ساخت و وزنه ریاض را در معادلات جهانی بالا برد.

در پس طرح گمانه پیشگفته بی‌اطلاعی از نفوذ لابی یهودی در روسبه و ساختار قدرت در آن نیز نهفته است که اگر مسکو چنین نقشی داشت حمله هفتم اکتبر قبل از اجرا خنثی می‌شد.
تحولات ۸۳ روز جنگ نیز نشان می‌دهد که طرح عامل انرژی در ورای "طوفان الاقصی" و سخن گفتن از تلاش روسیه برای حذف اسرائیل از بازار انرژی اروپا تا چه اندازه ناصواب است. همین عامل روسی در صورت صحت می‌طلبید که روسیه حماس را قبلا مجهز به موشک‌ها و تجهیزاتی می‌کرد که با هدف قرار دادن میادین گازی اسرائیل در دریای مدیترانه، آن هدف گازی روسیه را تحقق ببخشند؛ اما این میادین هیچ آسیبی ندیدند. دلیلش هم ساده است؛ چون حماس هیچ امکاناتی برای حمله به آنها در اختیار نداشت.

برخی دیگر از جمله روسوفیل‌ها نیز به شکل دیگری در تحلیل مواضع روسیه در این جنگ با سخن گفتن از تحول در سیاست روسیه در قبال مناقشه خاورمیانه و اسرائیل دچار خطای ادراکی شدند. چنان که قبلا نیز گفته شد این انتقادات تند بیشتر با هدف ارسال پیامی هشدارآمیز به اسرائیل برای خودداری از کمک نظامی به کی‌یف و همچنین مچ‌گیری از آمریکا و فشار بر آن در پرونده اوکراین مطرح شد و البته اهداف دیگری هم چون تعمیق نفوذ نرم روسیه در دو جهان عرب و اسلام و منطقه در پس آن نهفته است.

هر چند سیاست مسکو در قبال منازعه فلسطین با غرب تفاوت‌هایی دارد و روسیه مانند آمریکا و بعضا اروپا حامی پروپاقرص اسرائیل نیست، اما سیاست اعمالی مسکو در منطقه در دوره پساجنگ سرد بیشتر در جهت همسویی با اسرائیل و منافع با آن تعریف شده است که حضور نزدیک به دو میلیون یهودی روس تبار در اسرائیل، مراودات بیشتر آنها با روسیه و همچنین در هم تنیدگی منافع برخی زرسالاران یهود با اصحاب قدرت در روسیه، این منافع را فربه‌تر کرده است.

به عنوان مثال، حملات اسرائیل به اهداف ایرانی در سوریه و تداوم آن که بدون قسمی همکاری و حداقل چراغ سبز مسکو امکان‌پذیر به نظر نمی‌رسد، خود برونداد صورت بندی امنیت اسرائیل به عنوان اولویت سیاست و منافع خاورمیانه‌ای روسیه است که لاوروف در شهریور ۱۴۰۰ بر این اولویت تاکید کرد و در این جنگ نیز گفت که کشورش هیچ توافقی را که به امنیت اسرائیل ضربه بزند، نخواهد پذیرفت و اشاره به تشکیل کشور فلسطین هم از اهمیت آن مولفه در سیاست منطقه‌ای کرملین نمی‌کاهد.

در این میان نیز به نظر می‌رسد که این رویکرد روسیه در سوریه می‌رود که برگردانی سوری نیز در جهت مخالف منافع ایران پیدا کند و پیش نشانه‌های آن را می‌توان در موضع سست دمشق و بدون تحرکی دیپلماتیک در قبال جنگ غزه، سکوت چند روزه در قبال ترور سردار موسوی و سپس اکتفا به بیانیه وزارت خارجه، آن هم سه روز پس از ترور و نپرداختن به این مساله در رسانه‌ها و تریبون‌های رسمی سوریه دید. ناگفته هم نماند که محکومیتی نیز از جانب روسیه صورت نگرفت.

پایان/

۱۲ دی ۱۴۰۲ - ۱۶:۰۰
کد خبر: 28481

برچسب‌ها

اخبار مرتبط

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • 5 + 5 =

    نظرات

    • نظرات منتشر شده: 3
    • نظرات در صف انتشار: 0
    • نظرات غیرقابل انتشار: 0
    • US ۲۳:۲۷ - ۱۴۰۲/۱۰/۱۲
      1 0
      اینکه روسیه انتظارات جمهوری اسلامی را دررابطه با اسرایٔیل برآورده کند ویا تاکتیک ایران را دنبال کند امری است تخیلی چراکه حیطه منافع ملی هردو طرف گسترده ترازمنافع مشترک بین آنهاست.ازسوی دیگردراینگونه موضع گیریها نه به حرف بلکه به اقدامات یا مواضع عملی پنهان توجه میشود.بیعملی ایران درقبال موقعیت های مناسب جهت اقدام عمل برای بسیاری ازصاحبنظران هنوزسوال برانگیز است.اما در مورد سوریه باصطلاح بی تحرکی دیپلماتیک بنظرمیرسد با هماهنگی با ایران جهت پیشبرد امور استراتژیک اتخاذ گردیده که امری صحیح تلقی میشودحتی در داخل ایران هم ابعاد این مسله بسیارکوچک نگه داشته شد.شرایط داخلی ایران ازدلایل دیگری است که هر چند سیاستمداران داخل ایران هنوز آنرادرچهار چوب نزاع های داخلی بررسی مینمایند ولی ناظران خارجی آنراجزیی ازنزاع بین المللی میدانند که دیر یا زود منجر به اتفاقات بزرگی خواهد شد که تاثیر آن برحوادث جهانی غیرقابل پیش بینی است. انشقاق داخلی وهراس ازاقدام جهت مقابله با آن چه از بعد اقتصادی- سیاسی نظام را آنچنان فلج خواهد کرد که عملأ قادربه هیچ عملی نخواهد بودودربهترین حالت تنها کالبدی که فرم خود راحفظ
    • سعید 1 IR ۱۶:۵۵ - ۱۴۰۲/۱۰/۱۳
      2 0
      در نگاه نخست به نظر تحلیل درستی است ولی با کمی دقت نقض گفته ها را در داخل خود متن می توان یافت. برای نمونه مثال بن سلمان و یا اشاره به منافع روسیه در اسراییل!! بر همه روشن است که اسراییل همان امریکا و ناتو است و روسیه هم اکنون در واقع در اوکراین در حال جنگ با امریکا و ناتو است پس چگونه می توان پذیرفت منافع روسیه در حمایت از دشمن خودش باشد؟ شاید لابی یهودی در روسیه بر برخورد نکردن روسیه با اسراییل تاثیر گذار باشد ولی قطعنا در این بحبحه جنگ اوکراین نمی تواند روسیه را قانع به حمایت از اسراییل کند بعلاوه که روسیه هم خود مایل به باز کردن جبهه دیگری نیست. حرف های یک مقام سیاسی را هم نمی توان به سیاست کلی یک کشور تعبیر کرد بعلاوه که خارج از سیبل زدن یا به لفظ عامیانه شش زدن یا همان گیج زدن در گفتار و کردار مقام های کشورها گویا امری شایع شده که در مورد مقام های خودمان هم کم وجود ندارد. برا ی مثال در مورد جزایر ایرانی، امارات اداعای ارضی کشورمان را دارد و شگفتا که شریک اول اقتصادی ما در منطقه است و هیچ برخوردی با اداعای ارضیش نمی کنیم و به پای دیگران می پیچیم.
    • SG ۱۸:۵۴ - ۱۴۰۲/۱۰/۱۵
      1 0
      با سلام! با توجه به پیچیدگی اوضاع خاور میانه باید توجه داشت یک اسراییل دندان کشیده وبی یل وکوپال دیگر فاکتور مهمی نخواهد بود.تمام تلاشها در جهت حفظ این موقعیت است.واین امید حکام عرب منطقه است ودر صورت تفوق ایران واثبات هژمونی در منطقه تمامی این حکام در خیلی از موارد تجدید نظر خواهندکرد!! تمامی این حرکات را باید در این چهار چوب بررسی نمود چون یک ایران قوی ولی مردد ومتزلزل بی خطروطبق حکم تاریخ از درون پاشیده میشود.امروز در مطبوعات اروپا دقیقأ در این مورد مقالات متعددی چاپ شده است بخصوص بعد از حادثه کرمان عکس العمل تهران وتأثیر آن بر جبهه مقاومت که بر فروپاشیدگی آهسته آن با ادامه جنگ وعدم رهبری منسجم آن که باید منتظر آن بود.نکته جالب در این تحلیلها اشاره به فساد ودوری از اهداف انقلاب ایران است که نهایتأ با برداشت یمنی ها در تعارض قرار خواهد گرفت.