به گزارش تحریریه، شبکه خبری «الجزیره» قطر، در گزارشی به قلم دکتر «عصام یوسف» رئیس هیأت مردمی جهانی حمایت از غزه، با عنوان «رژیم اسرائیل چگونه گرسنگی مردم غزه را مهندسی می‌کند»، نوشت: به‌تازگی اصطلاح «مهندسی گرسنگی» زیاد در رسانه‌ها مطرح می‌شود. به‌طور ساده، مهندسی به معنی برنامه‌ریزی هدفمند و مدیریت منظم است. دقیقاً رژیم اسرائیل اکنون در غزه چنین اقدامی را پیش می‌برد. اعمال محاصره فراگیر و بستن مرزها، جلوگیری از ورود کمک‌های غذایی و انسان‌دوستانه و اجازه محدود طبق شرط و شروط‌های سخت این رژیم، یک تصمیم کورکورانه نیست، بلکه این اقدامات، سیاست‌های هدفمندی است که اهداف آشکار و مشخصی را دنبال می‌کند.

عصام یوسف نوشت: رژیم اسرائیل به‌طور عمدی حلقه محاصره را تنگ‌تر می‌کند و مانع ورود ساده‌ترین مواد غذایی، از جمله نان و گندم، به باریکه غزه می‌شود. رهبران این رژیم بدون هیچ‌گونه ترسی این موضوع را به‌طور آشکار اعلام کرده‌اند و در این زمینه به مصونیت بین‌المللی هم تکیه کرده‌اند. این سازمان ملل است که با اقدامات خود به رژیم اسرائیل چراغ سبز نشان می‌دهد تا به گرسنگی و کشتار و نابودی مردم فلسطین ادامه دهد. هنگامی که مواد غذایی تمام می‌شود، گرسنگی سبب مرگ کودکان، زنان و سالخوردگان می‌شود. بدن‌های لاغر این افراد دیگر نمی‌توانند مقاومت کنند و در سکوت از بین می‌روند. با فشارهای بین‌المللی اجازه داده می‌شود مقدار محدودی از کمک‌های انسان‌دوستانه وارد شود. اما این مقدار برای برطرف کردن گرسنگی بسنده نمی‌کند و تنها برای توجیه کمک‌های انسان‌دوستانه در برابر دوربین‌ها صورت می‌گیرد.

الجزیره نوشت؛ با هر کامیونی از کمک‌های انسان‌دوستانه که راهی غزه می‌شود، تبلیغات گسترده‌ای درباره رسیدن کمک‌های انسان‌دوستانه آغاز می‌شود و این‌گونه وانمود می‌شود که گرسنگی پایان یافته است. رسانه‌ها روایت رژیم اسرائیل را نقل می‌کنند و از ورود روزنامه‌نگاران فلسطینی برای تهیه گزارش جلوگیری می‌شود و گزارش‌های آنان نادیده گرفته می‌شود. حال آنکه مردم نوار غزه از شدت گرسنگی در حال از بین رفتن هستند و هزاران کودک گرسنه در انتظار مرگ هستند و جهانیان نمی‌توانند صدای ناله و فریاد آن‌ها را بشنوند. رژیم اسرائیل اجازه نمی‌دهد به مقدار کافی کمک‌های انسان‌دوستانه به باریکه غزه برسد تا نیاز مردم این منطقه را برطرف کند. بلکه همواره آن‌ها را در پرتگاه گرسنگی نگه می‌دارد.

مصیبت‌ها در اینجا پایان نمی‌یابد. به‌محض اینکه کامیون‌هایی وارد باریکه غزه می‌شود، مرحله جدیدی از مهندسی گرسنگی آغاز می‌شود. پلیس، نهادها و ... هیچ‌گونه حمایتی از مواد غذایی به عمل نمی آورند و کامیون‌ها مجبورند در مسیرهای مشخصی در سایه تهدید سلاح‌ها و تانک‌های اسرائیلی مسیر خود را ادامه دهند. آن‌ها مانع از ادامه مسیر راننده کامیون می‌شوند و او مجبور می‌شود همه چیز را آنجا رها کند. سپس نبرد دیگری آغاز می‌شود و باندهای مسلحی که رژیم اسرائیل در جنگ آن‌ها را به وجود آورده است به قافله‌های کمک‌های انسان‌دوستانه حمله می‌کنند. درنهایت همه کمک‌های انسان‌دوستانه در برابر دیدگان گرسنگان به غارت برده می‌شود. نهادهای بین‌المللی نمی‌توانند کمک‌های انسان‌دوستانه را در امنیت به این مناطق برسانند و آن را توزیع کنند.

شبکه الجزیره در پایان آورده است: در ادامه، کمک‌های انسان‌دوستانه به غارت برده شده در بازارها به قیمت بسیار سرسام‌آوری فروخته می‌شود و خشم مردم را افزایش می‌دهد. هر کیلو آرد به قیمت یک کیسه فروخته می‌شود. در آنجا نه‌تنها از مواد غذایی خبری نیست، بلکه به‌طور هدفمند از مردم باج‌خواهی می‌شود. ارتش رژیم اسرائیل بیشتر از این موضوع و ورود کامیون ها به غزه در راستای اهداف سیاسی خود استفاده می‌کند.

پایان/