تغییر مرز ارمنستان و آذربایجان: پیامدها برای ایران

موقعیت ژئوپلیتیکی قفقاز جنوبی در چهار سال اخیر با حذف قره باغ کوهستانی از نقشه سیاسی منطقه و تغییر مرز ارمنستان و آذربایجان دستخوش تغییرات اساسی شده است. این فرآیندها با تغییر قابل توجهی در موازنه قوا همراه بوده است.

آیا انقلابی شبیه ایران در ارمنستان در حال شکل‌گیری است؟

در حال حاضر، گالستانیان اکثریت حمایت را در مناطق مرزی مانند تاووش و سیونیک و هم چنین در میان پناهجویان آرتساخ (قره باغ کوهستانی) و به ویژه در میان طبقه متوسط ایروان به دست آورده است. با توجه به این که طبقه متوسط در ارمنستان از نظر تعداد کم است این امر اعتراض ایروان را محدود می‌کند، زیرا طبقه پایین دست کماکان از پاشینیان حمایت می‌کند.

فرسایش سیاست خارجی ایران در قفقاز

نگاهی به روندهای حاکم سیاسی، امنیتی، اقتصادی و زیست محیطی منطقه قفقاز نشان می‌دهد، تهدیدهای فزاینده‌ای در این محیط علیه منافع سیاسی، امنیتی، اقتصادی و زیست‌محیطی ایران در حال شکل‌گیری است.

جدایی یا وصال

زنگه‌زور به ایران بر می‌گردد؟

در صورتی که ارمنستان نسبت به اعطای روستاهای مورد مناقشه به آذربایجان نظر مثبتی نداشته باشد، آیا می تواند موضوع تحویل منطقه زنگه زور به صاحب اصلی آن یعنی ایران مورد مذاکره قرار گیرد؟

ائتلاف های جدید در قفقاز؛

ایروان و باکو به کدام سو می روند؟

اتحادها و ائتلاف های جدید در منطقه قفقاز جنوبی نشان از تحولات تازه ای دارد که با سیاست متنوع سازی همکاری ها از سوی ارمنستان آغاز شده است.

پس از دلخوری های ایروان از مسکو

ارمنستان از روس‌ها فاصله می‌گیرد؟

حل مساله قره باغ از سوی شورای امنیت سازمان ملل به سازمان همکاری و امنیت در اروپا واگذار شده بود و این سازمان گروه مینسک را برای مدیریت امور تشکیل داده بود که از چند کشور با ریاست مشترک سه عضو دائم شورای امنیت (روسیه، فرانسه و ایالات متحده آمریکا) تشکیل می شود. اقدام یکجانبه روسیه (بدون دخالت و شراکت دو عضو دیگر) در جنگ ۴۴ روزه اکتبر ۲۰۲۰ خارج از چارچوب حقوقی و قانونی شورای امنیت سازمان ملل بوده است. بنابراین نمی تواند ضمانت اجرایی داشته باشد. از همین رو این موافقتنامه، سند شورای امنیت مبتنی بر موافقت و امضای روسای گروه مینسک نبوده است.

ارمنستان-آذربایجان:

مکرون تنش در قفقاز را تشدید می‌کند

امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه اخیراً بر سر اوکراین ناآرامی ایجاد کرد و این پیشنهاد را مطرح کرد که نیروهای ناتو می‌توانند در جنگ روسیه و اوکراین مستقر شوند. اقدامات فرانسه در قفقاز جنوبی که توجه بسیار کمتری را در غرب به خود جلب کرده است، تنش را برانگیخته است.

فرصت‌های ایران در کندشدن مقطعی روند غربگرایی دولت پاشینیان

به نظر می رسد علت اول و اساسی مواضع تند علیف و مقامات باکو و ترکیه در مورد ضرورت ایجاد کریدور زنگزور و عطش آنها برای آغاز جنگی دیگر و اشغال جنوب ارمنستان به هر بهانه ای است. باکو و ترکیه هیچ استقبالی از طرح چهارراه صلح پاشینیان برای تبدیل این کشور به قطب کریدوری هم نداشته اند و علیرغم تقدیم قراباغ کوهستانی به باکو از مطامع ارضی بیشتر بر علیه ارمنستان دست برنداشته و حاضر به عقب نشینی از دیگر نقاط اشغال شده ارمنستان از سال ۲۰۲۰ به این سو، تعیین دقیق مرزها، ازاد کردن زندانیان و اسرا و غیره نیستند.

حمایت همه جانبه ترکیه از جاه طلبی های آذربایجان

اهداف تازه علیف و صهیونیست ها در قره باغ چیست؟

طی چهار سال اخیر، حضور اسرائیل در قلمرو تحت کنترل آذربایجان در نزدیکی مرز با ایران گسترش یافت و در سال های اخیر، هند به تامین کننده اصلی تسلیحات ارمنستان تبدیل شده است. با حضور بازیگران جدید که به طور مستقیم و غیرمستقیم در تحولات دخیل هستند، آذربایجان و ترکیه اهداف جدیدی را برای خود تعیین می کنند. اینها اهدافی هستند که بر ژئوپلیتیک منطقه تأثیر خواهند گذاشت.

عقب‌نشینی اردوغان از ایجاد کریدور زنگزور؟!

موضع گیری اخیر رجب طیب اردوغان رییس جمهوری ترکیه درباره کریدور زنگزور، به شدت ذهن ناظران و تحلیلگران امور را به خود مشغول کرد.

تمایل عجیب ایروان به غرب

تعاملات نزدیک و گسترده اخیر ارمنستان با انگلستان نیز بسیار حیرت آور و غیرمنطقی است. چون انگلیس طراح اصلی کریدور جعلی زنگزور و محرک اصلی و پشت پرده باکو برای حمله به ارمنستان و اشغال بخش های زیادی از خاک این کشور بوده و قصد دارد با تسهیل اشغال جنوب ارمنستان این منطقه را به کانونی برای حضور نیروهای ناتو، صهیونیست ها، تکفیری ها و تجزیه طلبان ضدایرانی مبدل کند.

احیای جایگاه تاریخی ایران در قفقاز جنوبی

وقتی ایران از حاشیه به متن می آید

پس از دوره‌های فطرت و بی‌عملی گذشته، خوشبختانه برخورد حساب‌شده، بر اساس تعهد در قبال منافع ملی و به‌ویژه برخوردهای قاطع با عوامل بی‌ثبات‌کننده توازن منطقه‌ای، یکی پس از دیگری فرصت تجلی یافتند و ایران، اگرچه با تاخیر، به سوی تصدی جایگاه شایسته خودش در سرزمین‌های آشنایی که ادامه طبیعی ایران تاریخی و به‌ویژه پاره‌های همگن فرهنگ ایرانی بوده‌اند، خیز برداشته است.