به گزارش تحریریه، «نجاح محمد علی» در گزارشی در روزنامه الکترونیکی «رأی الیوم» آورده است: به نظر می‌رسد بحث نابودسازی نیروهای مردمی عراق در ظاهر یک موضوع فرضی و جدال سیاسی باشد، اما در عمق این فرضیه، کابوس واقعی‌ای وجود دارد که قدرت‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای تلاش می‌کنند آن را به واقعیت تبدیل کنند.

نبود نیروهای الحشد الشعبی در عراق تنها به معنای فروپاشی نظام امنیتی این کشور نیست، بلکه به معنای از هم گسیختن زره عقیدتی جامعه‌ای است که در تحکیم پایداری شیعیان عراق و حفظ هویت آن‌ها نقش اساسی دارد. در سایه حمله‌های ترکیبی آمریکا و رژیم صهیونیستی به منطقه، سخن گفتن از عراق بدون الحشد الشعبی به مفهوم نابودی آینده شیعیان در این کشور و رها کردن آنان بدون حامی است.

دسیسه‌ای بزرگ و نقشه خاورمیانه جدید

آمریکا و رژیم صهیونیستی به عراق به‌عنوان ایستگاه اساسی طرح «اسرائیل بزرگ» نگاه می‌کنند. در این طرح، آن‌ها نمی‌خواهند عراق دارای حاکمیت باشد، بلکه می‌خواهند عراق از نظر اقتصادی و امنیتی وابسته و در خدمت رژیمی باشد که خواهان گسترش نفوذ خود از نیل تا فرات است.

هدف رژیم صهیونیستی و آمریکا آشکار است: تجزیه عراق به چند کشور طایفه‌ای، قومیتی و مذهبی؛ و تسلط صهیونیست‌ها و شرکای عادی‌سازی‌شان بر ساختار حاکمیتی این کشور.

در این زمینه، نیروهای الحشد الشعبی مانع بزرگی در برابر اجرای طرح رژیم صهیونیستی و آمریکا هستند. الحشد الشعبی تنها یک تشکیلات نظامی نیست، بلکه امتداد معنوی و تاریخی ایدئولوژی مقاومت و تضمین راهبردی برای جلوگیری از نفوذ در عمق مراکز شیعه‌نشین و درگیر شدن این مناطق در طرح‌های منطقه‌ای است.

داعش و دیگر گروه‌های تروریستی؛ بازوی طرح آمریکا و رژیم صهیونیستی

از زمان عقب‌نشینی نیروهای آمریکا از عراق در سال ۲۰۱۱، تلاش برای از سرگیری اشغال با چهره‌ای وحشیانه‌تر متوقف نشده است. تأسیس داعش یکی از جلوه‌های این موضوع است. داعش با حمایت مالی و سیاسی آمریکا و رژیم صهیونیستی تأسیس شد و با الهام‌گیری از دولت امویان، به ابزاری برای کشتار شیعیان و علویان تبدیل گردید.

در سوریه اوضاع حتی وحشتناک‌تر بود. بازماندگان نظام بعثی صدام با تروریست‌ها و همراهان طرح‌های آمریکا همسو شدند. آن‌ها به‌طور آشکار با گروه‌هایی که خون مردم سوریه را می‌ریختند، همراهی کردند. اکنون نیز همین افراد می‌خواهند بار دیگر اوضاع را در عراق به‌هم بریزند و موجی از رعب و وحشت ایجاد کنند و خون مردم این کشور را بریزند.

سفارت آمریکا و ذهنیت زشت استعمارگری

بر کسی پوشیده نیست که آمریکا هنوز هم با ذهنیت اشغالگری با عراق رفتار می‌کند. سفارت آمریکا در بغداد در تمامی امور داخلی این کشور دخالت می‌کند و حتی درباره رویدادهای کم‌اهمیت و گذرای داخلی عراق نیز بیانیه صادر می‌کند و خود را بالاتر از دولت عراق می‌ بیند.

هدف این رفتارها روشن است: دامن زدن به فتنه، تخریب ساختار ملی‌گرایی و ایجاد درگیری میان شیعیان عراق برای تضعیف تنها نیروی مقاومت واقعی در برابر طرح‌های آمریکا.

اگر الحشد الشعبی نباشد، عراق چه سرنوشتی خواهد داشت؟

بار دیگر به این فرضیه اساسی می‌پردازیم که «عراق بدون الحشد الشعبی چگونه خواهد بود؟» اگر الحشد الشعبی نبود، چه کسی در برابر پیشروی داعش در سال ۲۰۱۴ ایستادگی می‌کرد؟ چه نیرویی از شهرهای سامرا، نجف و کربلا دفاع می‌کرد؟ چه عاملی مانع ورود انتحاری‌ها از مرز سوریه به عراق می‌شد و از تبدیل شدن عراق به سرنوشت مشابه سوریه، لیبی و افغانستان جلوگیری می‌کرد؟

بدون حضور الحشد الشعبی در میدان نبرد، بغداد به محاصره در می‌آمد، دامنه جنگ در جنوب عراق شعله‌ور می‌شد، هویت شیعیان در سواحل مرکزی فرات از بین می‌رفت و گروه‌های مرگ داعش باز می‌گشتند و شیعیان را مجبور به مهاجرت از دیالی، بغداد، تکریت، محمودیه، طُور، ضلوعیه و بصره می‌ کردند.

حضور الحشد الشعبی در میدان‌ها به‌هیچ‌وجه یک تفریح سیاسی نبود، بلکه این نیروها بر اساس فتوای مراجع عالیقدر و برای دفاع از کرامت انسانی وارد میدان شدند و در برابر "سونامی تروریسم" به سدی بزرگ تبدیل شدند.

نبود الحشد الشعبی به معنی هدف گرفتن هویت اسلام ناب محمدی و هویت علوی است.

هدف قرار گرفتن الحشد الشعبی

از زمان تأسیس الحشد الشعبی، جنگ علیه این گروه متوقف نشده است. برخی، این گروه را متهم به دریافت دستور از کشورهای خارجی می‌کنند. برخی دیگر، آن‌ها را متهم به نادیده گرفتن قانون می‌دانند. رسانه‌های جهانی و عربی نیز همواره در یک جنگ روانی، تلاش کرده اند حشد الشعبی را به‌عنوان یک مشکل بزرگ معرفی کنند. حتی در میان شیعیان نیز افرادی هستند که به دلیل ناآگاهی یا طمع سیاسی، به این گروه اتهام می‌زنند.

برخی نیز کوشیده‌اند این گروه را منزوی کنند و مانع توسعه قدرت تسلیحاتی آن شوند. همه این اقدامات، بخشی از یک طرح هدفمند برای منحل کردن این گروه و خنثی‌سازی نقش جهادی آن است.

در چنین شرایطی، وظیفه همگان حمایت از الحشد الشعبی در هر شرایطی است. همه باید خود را به‌عنوان عضوی از این گروه معرفی کنند. اکنون که توطئه‌ها در جنوب و مرکز عراق انباشته شده است، همه شهروندان شیعه باید فنون دفاعی را بیاموزند و به فرهنگ دفاعی مسلط شوند.

هر شیعه باید در اندیشه، عملکرد، مقاومت، شغل و آرزوی خود، یک نیروی الحشد الشعبی باشد. الحشد الشعبی یک نهاد صرف نیست؛ بلکه روحیه و هویتی است که اگر تهدید شود، سراسر عراق تهدید خواهد شد.

در شرایطی که آمریکا، رژیم صهیونیستی و مزدوران آن برای تحقق سناریوی عراقِ بدون الحشد الشعبی تلاش می‌کنند، باید ما بر این فرضیه پای بفشاریم که عراق بدون الحشد الشعبی، عراقی بدون چشم‌انداز، کرامت و حاکمیت خواهد بود که در آن جایی برای شیعیان وجود نخواهد داشت.

پایان/