به گزارش تحریریه، «موا اریکسون کراترک» از گروه مطالعات فرهنگ و رسانه، دانشگاه «اومئو» سوئد و «تام دیوون» از گروه روزنامه‌نگاری و ارتباطات، دانشگاه «عبری اورشلیم» رژیم صهیونیستی طی مقاله‌ای با عنوان «ظهور اینفلوئنسرهای جنگ» به نقش افراد تاثیرگذار در شبکه‌های اجتماعی در شرایط جنگی می‌پردازند. قصد داریم این مقاله ۳۰ صفحه‌ای را که به صورت مصداقی به جنگ اوکراین و فعالیت افراد تاثیرگذار در شبکه‌های اجتماعی طرفدار این کشور پرداخته است را طی چند بخش به صورت کامل منتشر کنیم. در بخش اول این گزارش آمده است:
جنگ در اوکراین آغازگر عصری نوین در مستندسازی جنگ بوده به‌گونه‌ای که پلتفرم «تیک‌تاک» به بستر اصلی برای نمایش زندگی روزمره در مناطق جنگی تبدیل شده و این تغییر، به ظهور «اینفلوئنسرهای جنگ» انجامیده است؛ گروهی متمایز از تولیدکنندگان محتوا که با بهره‌گیری از زبان خاص پلتفرم‌ها، تجربه‌های زیسته خود را از مناطق جنگی به واحدهایی قابل مصرف برای مخاطب تبدیل کرده‌اند. با بهره‌گیری از قوم‌نگاری دیجیتال، ۹۷ ویدیو از تولیدکنندگان محتوای اوکراینی در تیک‌تاک را تحلیل کرده‌ایم و به بررسی اینفلوئنسرهای جنگ-کاربر از ابتدای جنگ پرداخته‌ایم.
با پیوند دادن عکاسی جنگ، روزنامه‌نگاری شهروندی، و فرهنگ اینفلوئنسری، استدلال می‌کنیم که اینفلوئنسرهای جنگ با بهره‌گیری از امکانات پلتفرم‌ها و تعاملات کاربران، به افزایش دیده‌شدن مناطق جنگی، تقویت مشارکت مدنی، و شکل‌دهی به درک جهانی از مناقشات کمک می‌کنند. در این مسیر، آن‌ها به ساخت «شناخت‌شناسی جمعی» یاری می‌رسانند؛ و فرآیندهای جمعی انتقال و فهم دانش درباره جنگ‌ها در فضای برخط (آنلاین) را بازتعریف می‌کنند.
از فوریه ۲۰۲۲، جنگ در اوکراین شکل جدیدی از مستندسازی جنگ را در فضاهای دیجیتال پدید آورده است؛ به‌گونه‌ای که تیک‌تاک به یکی از اصلی‌ترین بسترها برای ثبت سختی‌های روزمره زندگی در شرایط جنگی تبدیل شده است. در این روند جدید، تصاویر سنتی از مناطق جنگی مانند ساختمان‌های بمباران‌شده، کمبود غذا، و قربانیان با سبک روایی مبتنی بر محتوای الگوبردار تکثیرپذیر تیک‌تاک بازسازی شده‌اند و روایتی متمایز، شخصی و متفاوت از آنچه رسانه‌های جریان اصلی ارائه می‌دهند را شکل داده‌اند. این محتواها که اغلب با عناصر سرگرم‌کننده، مانند رقص‌های پرطرفدار همراه با آهنگ‌های محبوب، تلفیق شده‌اند، توجه زیادی را در سطح جهانی جلب کرده‌اند و سازندگان آن‌ها را به سطحی بی‌سابقه از شهرت رسانده‌اند. این روند به ظهور «اینفلوئنسرهای جنگ» انجامیده است؛ دسته‌ای منحصر به‌فرد از تولیدکنندگان محتوا در فضای مجازی.
تصاویر رسانه‌ای‌شده از جنگ‌ها، از تجربه‌های ملموس به قطعات گذرا و لحظه‌ای تبدیل شده‌اند که در روند بازدید روزانه ما در شبکه‌های اجتماعی گنجانده شده‌اند و این باعث شده است که وحشت‌های دوردست جنگ به بخشی فوری و احساسی از زندگی روزمره ما بدل شوند. شبکه‌های اجتماعی انتشار این تصاویر از جنگ‌هایی در سرزمین‌های دور را شتاب بخشیده‌اند و تصویرهای بیش‌ازحد آشنا و بیش‌ازحد برجسته از رنج و ویرانی به ویژگی غیرقابل‌اجتناب دانش ما از جنگ از طریق دوربین تبدیل شده‌اند. در این فضا، تولیدکنندگان محتوا مرزهای جغرافیایی را پشت سر گذاشته و از پلتفرم‌های خود برای افزایش آگاهی جهانی نسبت به مناقشات بهره می‌گیرند. به این ترتیب، با اشکال جدیدی از میانجی‌گری مواجهیم که چگونگی مواجهه ما با رنج و بحران در زمان جنگ را بازتعریف می‌کنند. ما در این مقاله بررسی می‌کنیم که چگونه نقش‌های به‌هم‌پیوسته‌ی تولیدکنندگان محتوا و دوربین موبایلِ فراگیر، به روایت‌گری در این بستر قدرت می‌بخشند و آن را شکل می‌دهند.
برای بررسی «فرهنگ تولید» به عنوان ابزاری برای درک پلتفرم‌ها و پویایی آن‌ها، این مطالعه بر فعالیت تولیدکنندگان محتوای اوکراینی در تیک‌تاک تمرکز دارد، افرادی که به ناگاه با واقعیت جنگ مواجه شده‌اند و از رسانه‌های اجتماعی برای عبور از این بحران و ساخت هویتی مقاوم بهره می‌گیرند. در این فرآیند، آن‌ها تجربه‌های خود را در خدمت به کشورشان به اشتراک می‌گذارند؛ به‌عنوان سرباز، مدافعان محلی، داوطلب، شاهد که در نهایت این داستان‌ها را در بطن روایت استراتژیک ملت تنیده‌اند. این مطالعه نشان می‌دهد که چگونه تولیدکنندگان به‌طور راهبردی از پویایی‌های فنی و اجتماعی پلتفرم، مانند ویژگی‌ها، تعامل با مخاطب، و عناصر شنیداری چون محتوای الگوبردار تکثیرپذیر و صداها برای شکل‌دهی به روایت‌های خود بهره می‌گیرند.
افزایش فعالیت تولیدکنندگان اوکراینی در تولید محتوای مرتبط با جنگ در تیک‌تاک، باعث شده است که رسانه‌ها آن‌ها را «اینفلوئنسرهای جنگ» بنامند و این ما را بر آن داشت تا بررسی کنیم این تولیدکنندگان چگونه روایت‌هایی از تجربه جنگ می‌سازند و قالب‌بندی می‌کنند. ما با درک آن‌ها به‌عنوان تلفیقی از چند نقش، مفهوم «اینفلوئنسر جنگ» را با پیوند زدن فعالیت‌هایشان به تکامل عکاسی جنگ، روزنامه‌نگاری شهروندی، و فرهنگ اینفلوئنسری تعریف می‌کنیم. در ادامه این چشم‌انداز، ما «اینفلوئنسر جنگ» را به‌عنوان تولیدکننده‌ای در شبکه‌های اجتماعی که در مناطق جنگی فعالیت دارد، تعریف می‌کنیم؛ کسی که با استفاده از روش‌های نامتعارف در ارتباطات جنگی و ترجمه خلاقانه تجربه‌های خود از طریق گفتمان‌ها و زبان اینترنتی مانند طنز، کنایه و محتوای الگوبردار تکثیرپذیر، مخاطبان زیادی جذب می‌کند.
دو نوع کلیدی از اینفلوئنسرهای جنگ شامل:
۱. اینفلوئنسرهای جنگ-سلبریتی: با تکیه بر حضور دیجیتال پیشین یا شهرت آفلاین، وارد کنشگری در زمان جنگ می‌شوند.
۲. اینفلوئنسرهای جنگ-کاربر: صرفاً به کمک الگوریتم‌های پلتفرم برای انتشار روایت‌های جنگی خود متکی‌اند.
این مطالعه بر گروه دوم تمرکز دارد و شیوه‌های زبانی و گفتمانی ویژه پلتفرم را که توسط اینفلوئنسرهای جنگ-کاربر برای افزایش دیده‌شدن و درگیرسازی مخاطب با تجربه زیسته‌شان استفاده می‌شود، بررسی می‌کند.
سؤالات اصلی عبارت‌اند از:
۱. حضور آنلاین و فعالیت‌های روزمره اینفلوئنسرهای جنگ در تیک‌تاک چگونه تعریف می‌شود؟
۲. چه انواعی از قالب‌ها و شیوه‌های بیانی در محتوای آن‌ها درباره جنگ استفاده می‌شود؟
۳. چگونه می‌توان فهمید که گفتمان‌های خاص پلتفرمی در انتشار اطلاعات مرتبط با جنگ در تیک‌تاک به کار می‌روند و به مخاطبان بین‌المللی منتقل می‌شوند؟
یافته‌های ما نقش منحصربه‌فرد اینفلوئنسرهای جنگ-کاربر را صورت‌بندی می‌کند و نشان می‌دهد که آن‌ها چگونه از تولیدکنندگان روزمره محتوا به چهره‌هایی تأثیرگذار تبدیل می‌شوند.
سه سبک برجسته در تولید محتوای پلتفرم‌محور شناسایی شده:
۱. روایت زاویه دید شخصی: استفاده از قالب‌های محبوب دید اول‌شخص برای غوطه‌ور کردن مخاطب در تجربه‌های شخصی‌شان و ایجاد پیوند احساسی با واقعیت‌های جنگ.
۲. محتوای الگوبردار تکثیرپذیر: محتوای پرطرفدار که برای افزایش جذابیت و قابلیت اشتراک‌گذاری از روش در هم‌آمیختن تصاویر جنگ با محتوای دیجیتال مانند تصاویر، ویدئوها، متون، صداها و غیره که با هدف گسترش سریع طراحی شده و معمولاً معنای فرهنگی، اجتماعی یا سیاسی را در خود دارد.
۳. سیاست-سرگرمی: ترکیب سرگرمی و اظهار نظر سیاسی با استفاده از قابلیت‌هایی همچون پخش زنده برای جمع‌آوری کمک مالی و بسیج مخاطبان جهانی.
همچنین نقش محوری پلتفرم را بررسی می‌کنیم و تأکید داریم که این پلتفرم‌ها فراتر از ساختارهای فنی، در شکل‌دهی به سبک‌های ارتباطی و فضاهای اجتماعی تولیدکنندگان مؤثرند. در این زمینه معتقدیم اینفلوئنسرهای جنگ می‌توانند آگاهی ژئوپلیتیکی را افزایش دهند، مشارکت مدنی را تقویت و روایت جنگ را با حضور پررنگشان در شبکه‌های اجتماعی احیا کنند. در نهایت، استدلال می‌کنیم که شیوه‌های مشارکتی در تیک‌تاک نوعی جدید از «شناخت‌شناسی اجتماعی» را شکل می‌دهند؛ جایی که تولید دانش و معنا نه یک تلاش فردی، بلکه فرآیندی جمعی است که از دل تولیدکنندگان، شبکه‌ها، و شیوه‌های فرهنگی پلتفرم‌های اجتماعی پدید می‌آید.
منبع: ایرنا
ادامه دارد/
نظر شما